خواستارمردمان زاگرس از رئیس جمهور منتخب دکتررضا جباری جراح مغز اعصاب و از نخبگان کشور و پزشک دلسوز و جهادی مناطق محروم برای گزینه تصدی وزارت بهداشت

احتمال وزارت پزشک نیکوکار و فرزند زاگرس قوت گرفت … دکتر رضا جباری جراح مغز و اعصاب و خادم الرضا (ع) که وقت خود را در مناطق محروم کشور به درمان هموطنان اختصاص داده، شایستگی و خدمات او مورد توجه قرار گرفته است.مردمان زاگرس خواستار این پزشک معتمد دلسوز و جهادی برای گزینه وزارت بهداشت هستند

او دکتر رضا جباری نام دارد، متولد ۱۳۶۱ و زادگاهش مسجد سلیمان و جراح مغز و اعصاب و فارغ‌التحصیل از دانشگاه شهید بهشتی است. دکتر جباری باوجود جوانی توانسته رتبه برتر بُرد تخصصی در کشور را کسب کند.

«هر ماه حدود ۲۰ بیمار را با عشق و علاقه‌ای که به مناطق محروم به خصوص مردم زادگاهم دارم، به طور رایگان عمل می‌کنم.» این را مردی که می‌خواهد آقای جراحی ایران نام بگیرد، می‌گوید و می‌افزاید: «۳ روز از هر ماه به مسجد سلیمان و روستاها و مناطق عشایری اطراف این شهر می‌روم و بیماران را ویزیت می‌کنم و اگر احتیاج باشد آنها را به تهران انتقال می‌دهم.» وی در گفت‌وگو با «راه مردم»، معجزاتی را که در حین عمل جراحی دیده، روایت می‌کند.

او که در سن ۲۹ سالگی فارغ‌التحصیل جراحی مغز و اعصاب شده است، در حال حاضر در بیمارستان لقمان، هتل بیمارستان گاندی، بیمارستان شرکت نفت مشغول به فعالیت بوده و علاقه بسیاری به کار خود دارد.

دکتر جباری البته یک خبر خوش هم دارد: «اگر امروز کسی سکته مغزی کند کجا می‌تواند مراجعه کند؟ به هر بیمارستانی که مراجعه کند فقط در بخش «آی‌سی‌یو» بستری می‌شود اما با راه‌اندازی مجهزترین مرکز علوم اعصاب خاورمیانه در ایران، این دغدغه نیز امسال به طور کامل رفع خواهد شد».

متن این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:

تاکنون چند عمل انجام دادید؟

از زمان فارغ‌التحصیلی تاکنون ۷ هزار عمل جراحی داشتم. در این جراحی‌ها دوست و همکارم آقای معدنچی که عکاس حرفه‌ای است در تمام عمل‌هایم حضور داشته است. تمام عکس‌ها را جمع‌آوری کرده و تعدادی از آنها را به سمتی می‌برند که مقالات علمی تهیه کنند. هر ماه حدوداً بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ عمل جراحی انجام می‌دهم.

همه این ۷ هزار عمل جراحی موفیت‌آمیز بوده است؟

تاکنون موفقیت‌آمیز بوده و اتفاق خاصی رخ نداده و همه اینها از لطف خداست. در واقع، تمامی عمل‌های جراحی از کوچکترین تا بزرگترین، به لطف خدا موفقیت‌آمیز بوده است.

آقای دکتر، تاکنون عمل سختی انجام داده‌اید که بگویید به خواست خدا و عنایت او با موفقیت صورت گرفته است؟

همیشه که چاقوی جراحی به دست می‌گیرم با نام خدا کارم را آغاز می‌کنم. اعتقاد دارم که ما وسیله‌ایم و شفادهنده، خداست. به همین خاطر خداوند همیشه لطف و محبت خود را شامل حالم کرده و احساس می‌کنم در تمامی عمل‌هایم خدا عنایت می‌کند.

از زمانی که دانشجو بودم تاکنون حدود ۱۲ سال می‌گذرد؛ ۳ روز از هر ماه به زادگاهم؛ مسجد سلیمان می‌روم و به یک مرکز خیریه سر می‌زنم. همچنین به روستاها و مناطق عشایری اطراف شهر سفر می‌کنم و بیماران را ویزیت می‌کنم و اگر احتیاج باشد آنها را به تهران انتقال می‌دهم.

هر ماه حدود ۲۰ بیمار را با عشق و علاقه‌ای که به مناطق محروم به خصوص مردم زادگاهم دارم به طور رایگان عمل می‌کنم. در این میان لطف خدا را در سایر جراحی‌ها دیدم.

از برخی معجزاتی که در عمل جراحی دیدید، روایت کنید؟

روزی ام.آر.آی یک خانم را آوردند و گفتند نابینا شده و دست و پایش حرکت نمی‌کند. او تومور بزرگ مغزی خوش‌خیم در سر داشت و در فقر کامل به سر می‌برد. ام.آر.آی او را دیدم، گفتند ۵ سال گذشته است و در طول ۵ سال این تومور بسیار بزرگ شده بود و فقر تنها علتی بود که این زن تا آن زمان معلاجه نشده بود. همان روز براساس هماهنگی‌هایی که صورت گرفت، این خانم از مسجد سلیمان به تهران انتقال داده شد. از این اتفاق چندین سال می‌گذرد. زمانی که مریض را عمل کردیم نیمی از جمجمه او را تومور تشکیل داده بود. سرانجام این زن عمل شد و حدود یک ماه در بیمارستان بود. بینایی او کامل نیست اما حالا می‌بیند و راه می‌رود. مانند این موارد آنقدر زیاد است که در زندگی کاری‌ام رخ داده و تاکنون هرچه دارم از دعای مردم است.

آیا هیچ‌وقت نخواستید برای ادامه کار به خارج از کشور بروید؟

من در ۱۴ سالگی دیپلم گرفتم. در دبیرستان تیزهوشان شیخ انصاری درس خواندم و در المپیادها مقام کشوری کسب کردم و آن زمان موقعیت اینکه به خارج از کشور بروم فراهم شد اما مسائل عاطفی و خانوادگی هیچ‌گاه اجازه نداد که حتی به این موضوع فکر کنم. تاکنون یک لحظه به این موضوع فکر نکردم که جایی غیر از ایران باشم.

به اعتقاد من خدا به هر پزشکی استعدادی خاصی بخشیده داده و پزشک باید هنر و علمی که در اختیار دارد را به مردم سرزمین خودش هدیه دهد. مسائلی در روابط عاطفی بین بیمار و پزشک که با پول قابل قیاس نیست.

به نظر شما، الان بیمارستان‌های دولتی و خصوصی در چه وضعیتی قرار دارند؟

در بیمارستان‌های دولتی خصوصاً در سال‌های اخیر روند خوبی را در بازسازی بیمارستان‌ها و تجهیزشان شاهد بودیم. خوشبختانه بودجه‌های خوبی به بیمارستان‌ها تعلق گرفت. حتی یکسری از امکاناتی که در بیمارستان‌های دولتی وجود دارد در بیمارستان‌های خصوصی نیست. بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی خاص از بیمارستان‌های خصوصی پیشی گرفته و گاهی امکانات اتاق عملشان بهتر است. منتها تنها امکانات ملاک نیست بلکه نوع رسیدگی و نوع برخورد و تامین مسائل روحی و عاطفی بیمار نیز بسیار حائز اهمیت است؛ مواردی که در رضایتمندی بیمار تاثیر دارد. به اعتقاد بنده، بخش دولتی در این قسمت بسیار ضعیف عمل کرده است.

به عنوان مثال بیمارستان گاندی یکی از بیمارستان‌های خصوصی بسیار خوب است که یکی از ویژگی‌هایش این است که از امکاناتی مثل هتل برخوردار است، ضمن اینکه امکاناتی برای همراهان مریض فراهم ساخته است. هتل بیمارستان گاندی، اولین ساختاری است که در تلفیق نظام سلامت و گردشگری ایجاد شده و جزو مجموعه‌های گردشگری در سال ۹۴ مصوب هیات دولت شده به شمار می‌رود که البته در حال حاضر ثبت ضوابط و شکل‌گیری آن طی می‌شود.

از دیگر ویژگی‌های نخستین هتل بیمارستان خاورمیانه و ایران بگویید؟

هتل بیمارستان گاندی این ویژگی را دارد که به جز تخت‌های بستری و حالت بیمارستانی خود، مکانی را برای گذراندن دوره نقاهت بیمار (پس از جراحی‌ها و قبل از آن) در نظر گرفته و امکان اقامت همراهان را نیز فراهم کرده است که رضایتمندی بالای بیماران را به همراه داشته است؛ خصوصا برای بیمارانی که از راه‌های طولانی به تهران می‌آیند.

در مجموعه هتل بیمارستان گاندی یکسری از رشته‌های فوق تخصصی به طور خاص با توجه به توانمندی سهامداران و پزشکان وجود دارد. در این میان، هیات مدیره در حال شکل‌گیری برخی بخش‌ها به صورت خاص‌تر است. به عنوان مثال در بخش‌های سلتراپی یا سلول درمانی، رادیوتراپی، قلب و کلینیک پوست و زیبایی، گاندی تنها بیمارستان خصوصی است که امکانات خاصی را به همت اساتید دانشگاهی که در این بیمارستان مشغول هستند، دارد.

در قسمت علوم اعصاب شاید برای اولین‌بار در کشور مجموعه بسیار قوی را در نظر داریم که در حال شکل‌گیری است که تمامی زیرشاخه‌های علوم اعصاب که شامل جراحی مغز و اعصاب، داخلی مغز و اعصاب، سایکولوژی (روانپزشک) را در بر می‌گیرد.

تمامی بخش‌ها به طور کاملاً قوی و مجزا در حال تکمیل است. به عنوان مثال در بخش تلفیق نورولوژی و جراحی اعصاب برای اولین قدم در این زمینه مرکز درمانی سکته‌های حاد مغزی در حال شکل‌گیری است، به طوری که هر فردی که سکته کند اگر زیر ۶ ساعت به آن مرکز مراجعه کند، درمان‌های خاص برای او انجام خواهد شد. در این درمان‌ها لخته از رگ آزاد می‌شود و اگر نشد با آنژیوگرافی آن لخته را از رگ خارج می‌کنیم.

در ایران هنوز به طور جدی و منسجم چنین مجموعه‌ای وجود ندارد. به طور مثال در حوزه بیماری‌های تشنج و ستون فقرات، بیماری‌های حرکتی مانند پارکینسون، جراحی پارکینسون، جراحی‌های تشنج نیز مجموعه‌ای مشغول فعالیت نیست. این مجموعه‌ها باید به صورت بسیار کامل و مفصل ایجاد شود. فکر می‌کنم زمانی که به طور کامل شکل بگیرد، قوی‌ترین مرکز علوم اعصاب خاورمیانه خواهد بود.

هر شخصی زمانی موفق خواهد بود که کارش را با تمام وجود و با عشق انجام دهد. زمانی که هدف مشخص شده باشد و به سمتش حرکت کنیم دیگر موانعی را بر سر راه خود نمی‌بینیم. بنده به عنوان کوچکترن عضو جامعه علوم اعصاب ایران هدف بزرگی را ترسیم کردم و شبانه‌روز کار می‌کنم و زحمت می‌کشم که این اتفاق بیفتد.

در پایان اگر ناگفته‌ای باقی مانده بفرمائید؟

خدا را شاهد می‌گیرم که تمام هدفم خدمت به مردم سرزمینم است. اگر امروز کسی سکته مغزی کند کجا می‌تواند مراجعه کند؟ به هر بیمارستانی که مراجعه کند فقط در آی.سی.یو بستری می‌شود. ان‌شاءالله در سال ۹۵ این مرکز را تکمیل خواهیم کرد و از اینکه به مردم در این مجموعه خدمت می‌کنیم لذت می‌بریم.