حکایت بی عملی مسئولین سازمان آب بندر ماهشهر بندر ماهشهر؛

دیار آفتاب و شرجی، نخل، دریا و صنعت… شنیدن نام این سرزمین، صنایع عظیم پتروشیمیایی و یکی از منابع سرشار تولید ثروت ملی را در ذهن شنوندگان متبادر می نماید. موقعیت استراتژیک، این شهرستان را به بهشت سرمایه گذاری در صنعت پتروشیمی مبدل نموده است اما توسعه نامتوازن و ساخت و راه اندازی پروژه های عظیم صنعتی بدون ایجاد زیر ساخت های اولیه مورد انتظار مردم ساکن در مناطق شهری پیرامونی، علاوه بر تزریق آلودگی غیر قابل جبران به محیط زیست، به خطر انداختن سلامتی شهروندان و… بر کوه مشکلات مردم شهرستان نیز افزوده است.

بررسی سیاهه مشکلات ماهشهر در این مجال نگنجد بنابراین تتبع دشواری های زندگی در این شهر صنعتی مستلزم تدارک مثنوی صد من است…. اما در این برهه آب به عنوان اولین مولفه زیستی، یکی از معضلات عمده و از مهم ترین مشکلات مردم بندر ماهشهر محسوب می گردد. با سپری شدن بیش از ۴۵ سال از عمر پر برکت انقلاب اسلامی، آب سالم در شریان های شبکه آبرسانی ماهشهر جریان نیافته است و تحقق این وعده ی نامراد، مژده ابتر همه ی دولت ها بوده است که تا کنون محقق نشده است.

تامین آب آشامیدنی با کیفیت، سالم و بهداشتی یکی از اهداف مهم جوامع بشری و اصلی ترین وظیفه ذاتی همه دولت ها است و مصرف آب ناسالم و غیر بهداشتی مخاطرات جبران ناپذیری را برای انسان در کوتاه مدت و درازمدت به همراه دارد. از اینرو سلامتی آحاد جامعه در گرو تامین آب شرب مطلوب است اهمیت سلامت و پاک بودن آب شرب به عنوان مهم ترین عامل اثرگذار بر سلامت انسان شناخته شده است. ارتباط میان آب شرب و سلامت فردی بدیهی ترین استنباط علمی بشر است در نتیجه اهمیت این موضوع آشکار است که آب شرب تأمین شده باید از کیفیت بالایی برخوردار باشد.

شوربختانه در شهرستان بندر ماهشهر به دلیل بی کفایتی محض مسئولین شهری و استانی قطع مکرر آب در آغاز ایام گرم سال و نیاز مبرم مردم جهت استفاده های آشامیدنی و بهداشتی به سنتی نامیمون مبدل شده است؛ استفاده از پمپ های تقویت فشار و دستگاه های تصفیه آب نیز حائز مشکلاتی هستند که تنها مختص مناطق جنوبی کشور است. مسائلی همچون افزایش بی رویه مصرف برق، ایجاد آلودگی صوتی و آزار دهنده توسط این پمپ ها، تحمیل هزینه مالی تعویض مکرر فیلتر‌های دستگاه تصفیه آب، بروز شرایط بهداشتی نامساعد به دلیل غیر استاندارد بودن این فیلترها و همچنین مستعمل و تنظیم نبودن دستگاه های تصفیه آب از جمله مواردی هستند که علاوه بر تحمیل هزینه های مالی و احتمال بروز بیماری های جسمی مرتبط با مصرف آب، منجر به ایجاد فشار روحی / روانی و پریشانی به شهروندان می گردد.

حال علاوه بر کمبود و قطع پیاپی و از پیش اعلام نشده، شوری و کیفیت پایین آب، وقاحت مسئولین محلی به اوج خود رسیده است و فاجعه افزوده شدن بوی نامطبوع به آب شرب بندر ماهشهر، اضافه شده است. آبی که به دلیل املاح موجود، گل و لابی محلول و بوی تعفن، حتی از کیفیت لازم جهت استفاده بهداشتی، استحمام و شستشو نیز برخوردار نیست و اطلاق نام آب شرب به محصول تولیدی سازمان آب این شهرستان، به نوعی جسارت به مایع حیات است. این روزها از هر کودک بازیگوشی شاخصه های آب شرب پرسیده شود بدون درنگ، بی طعم و بی بو بودن را اصلی ترین و بدیهی ترین ویژگی آب آشامیدنی بیان خواهد نمود.

درک این گزاره توسط مردم منطقه غیر قابل هضم است که مسئولین محلی با چه حجم از جسارت و بی پروایی محض، آبی که استشمام بوی تعفن آن کاملاً ملموس و محسوس است را به عنوان آب شرب و به وسیله شبکه آبرسانی به منازل شهروندان ارسال می نمایند؟ فرایند ناخوشایندی که نه برای اولین بار، بلکه مکرراً در سنوات گذشته و توسط مردم به مسئولین مربوطه گزارش شده است لیکن تا کنون اقدام اصلاحی در جهت رفع این مسئله بغرنج صورت نگرفته است و بدون شک یکی از عوامل عمده ابتلا مردم ماهشهر به بیماریهای گوناگون، مصرف این آب ناسالم می باشد.

با کمال تأسف مراجعات شهروندان جهت رفع مشکل نیز بی نتیجه مانده است زیرا پس از حضور در سازمان آب با ادله غیر قابل توجیه از جمله تعویض پمپ تقویت فشار آب استفاده از پمپ قوی‌تر، استفاده از منابع ذخیره آب، تعویض دستگاه تصفیه آب، انجام حفاری در خیابان و ایجاد انشعاب جدید… از سوی آن سازمان مواجه می شوند، اقداماتی که علاوه بر رفع نشدن مشکل به صورت کلان، هزینه های مالی مضاعف به شهروندان تحمیل و مشکل کماکان لاینحل مانده است. بدون اغراق باید بیان نمود که ناتوانی در تامین مطالبات اولیه مردم و عجز در تولید آب آشامیدنی سالم، عملاً دستگاه عریض و طویل سازمان آب در این شهرستان را به ارگانی ناکارآمد مبدل نموده است.سازمانی که در فراهم نمودن بدیهی ترین نیاز شهروندان در مانده است.