مهندسی بی هدف / حامد فراموشی

به گزارش تجهیز نیوز، می خواهم به یکی از معضلات جامعه مهندسی که متاسفانه سالیان سال کشور در حل و رفع این موضوع و خروج از آن گرفتار شده، بپردازم. طبق اصول همه مهندسین عمران و معماری پایه های تحصیلی را طی کرده و وارد دانشگاه شده و در رشته عمران یا معماری تحصیل کرده اند، اما در واقعیت دانشجویان فقط واحد هایی را به صورت روتین پاس می کنند و مدرکی به آنها از سوی دانشگاه اعظا می شود.  ولی در  واقع ما دانشجو را همچون کودکی در شهری بزرگ رها کرده ایم که از اثرات منفی آن می توان به سرخوردگی یا بی علاقگی در این کار و  روی آوردن به سمت مشاغلی همچون تاکسی اینترنت تا فست وفود اشاره کرد یا اینکه در این رشته مشغول شده اند،  ولی به دلیل عدم دانش تبحر و اعتماد به نفس کافی فقط برای کسب تجربه اولیه در رشته خود تبدیل به کارآموز، بنا، آرماتوربند و… می شوند که در اینجا شاکله مهندسی یک مهندس جوان همچون استخوان شکسته ترمیم می گردد و هرگز به نقطه بالای درک و فهم از عمق دانش مهندسی دست نخواهد یافت و آموخته هایش صرفا به تجزیه و در تحلیل و تجربه بنا و آرماتور بند و اکیپ های ساختمانی محدود می شود.

می توان  به قطع یقین گفت ارتباط دانشگاه با کارگاه و صنعت اجرا قطع است و دانشجویان ما به طور معمول درک و دید درستی از المان و آیتم های ساختمانی ندارند و مهندسان ما به دلیل عدم کافی شناخت و دانش و اعتماد به نفس در رشته خود، ناخوداگاه دست به تصمیماتی می زنند که نتیجه آن غیرقابل جبران خواهد بود و پیامد آن در زمانی مشهود می شود که ملک یا پروژه به زمان بهره برداری رسیده است؛ البته در این بین نیز نباید از تاثیر کارفرماهای سود جو و سو استفاده گری هم گذشت که در هر زمان ممکن نسبت به نقص قوانین و استفاده از متریال غیر استاندارد هم می کنند، گذشت که خود مزید بر علت است. در تمامی موارد فوق جز مصرف کننده و مهندسی که مسئولیت های بی نهایتی به عهده اوست، متضرر می شوند. مهندسی که بدون آگاهی و آموزش  نسبت به مسئولیت و تعهدهای بی شماری که بر عهده او گذاشته می شود، وارد بازار شده و در تمامی مراحل کار خود تنهاست و حامی و پشتیبانی ندارد .

در تمام کسب و کارهای دنیا اولین نقطۀ موفقیت، درک و فهم درست از کاریست که قرار است انجام شود. وقتی ما به این مرحله برسیم، چراغ های بعدی راه، برایمان روشن خواهد شد و با دید باز نسبت به آن تصمیم می گیریم. در نتیجه نقطه شکوفایی مهندس شکل گرفته و باعث ایجاد خلاقیت و پیشرفت رو به جلوی او و همچنین باعث پیشرفت و تعالی کشور خواهد شد.چه بهتر است که این چرخه شکل بگیرد و داشنجویان و مهندسین جوان ما قبل از ورود به بازار در محیط کارگاهی رشد و نمو پیدا کنند تا جامعه ما اسیر سودا گران بازار مسکن و بساز بفروش هایی که فقط به فکر منافع شخصی هستند، نشود .

به قلم: حامد فراموشی – کارشناس مهندسی عمران