ستون های افتاده بر خاک، ترس و سرما بر مردم

گزارش تحلیلی نبض شهر از مردم زلزله زده روستاهای اندیکا؛ ستون های افتاده بر خاک، ترس و سرما بر مردم

مقدمه : طبیعت همیشه مهربان نیست. طبیعت همیشه دستی گشاده و سفره‌ای رنگین ندارد. آواز آبشار و نورافشانی ستارگان بخشی از حقیقت حیات است. بخش دیگر طبیعت، پر هیمنه و دردآور است. غرش سیل و نعره ی بهمن. صاعقه هایی که دامان جنگل ها را شعله ور می سازد. اکنون طبیعت دیگر بار روی خشن

مقدمه : طبیعت همیشه مهربان نیست. طبیعت همیشه دستی گشاده و سفره‌ای رنگین ندارد. آواز آبشار و نورافشانی ستارگان بخشی از حقیقت حیات است.
بخش دیگر طبیعت، پر هیمنه و دردآور است. غرش سیل و نعره ی بهمن. صاعقه هایی که دامان جنگل ها را شعله ور می سازد. اکنون طبیعت دیگر بار روی خشن و خشمناک خود را به رخ کشیده است‌. بیداد زلزله، خانه و کاشانه و زندگی مردم اندیکا را ویران کرده است. این بار جور فلک، محرومترین دیار این سرزمین را داغدار کرده است.آمده ایم تا به دیار چشم های اشکبار و دستان پینه بسته سلام کنیم: سلام اندیکا… سلام بازفت… سلام

پس از برنامه ریزی های انجام شده بوسیله ماشین هایی که برای اعزام خبرنگاران تدارک شده بود به روستای سوسن سرخاب رسیدیم. خودرویی در حال آوار برداری منازل تخریب شده روستایی و خودوریی دیگر درحال تخلیه مصالح ساختمانی و سیمان برای آبادانی روستا است . مردانی در حال پی سازی منازل و زنانی چوب بر دوش همراه همسرشان در ساخت منزل همراهی می کنند یا وظیفه نگهداری از فرزندانشان را برعهده دارند. هر چند پس از ویرانی روستا غم بزرگی بر اهالی روستا حاکم شده و محرومیت اهالی دو چندان شده اما آنها  مانند کوه مقاوم و استوار  مقابل مشکلات ایستادگی کرده  و با امید به آینده نگاه کرده و چشم انتظار حمایت مسئولین هستند.

کوهزاد نظر پور، راننده ماشینی که در حال آوار برداری منطقه است به ما می گوید : ازطرف بنیاد مسکن خوزستان این جا امده ایم و تقریبا ۶ روزی می شود که کار را شروع کرده ایم .

وقتی از او می پرسیم آیا ساکن این روستا هستید؟ا ینگونه پاسخ می دهد : اهل این منطقه نیستم ولی همراه آنان خواهم بود . این مردم امکاناتی ندارند و آواره شده اند . به لحاظ اقتصادی وضعیت خوبی ندارند باید به آنها رسیدگی شود اگر از دست تان کاری برمی آید شما هم کوتاهی نکنید.

فرهاد بهمنی ، دیگر اهالی این روستا  در حال پی سازی منزلش ‌است که سراغ اومی رویم تا از حال و اوضاع شان باخبر شویم .او ۵ فرزند دارد که به علت تخریب کامل منزل به منطقه پایین تر زیر درختان پناه آور ده اند .

بهمنی می گوید : بیشتر ساعات روز اینجا هستم تا بتوانم کاری برای خانواده ام  انجام بدهم. در حال ساخت منزل هستم ،هرچند تنهایی سخت است ولی باید فکر جدی کرد. هوا بویژه در شب ها خیلی سرد است و بچه ها مریض می شوند.

وی در پاسخ به سوال ما که “آیا دستگاه های اجرایی هم به کمک آنها آمده اند؟” اینگونه پاسخ می دهد : هلال احمر بسته های مواد غذایی برای ما آورده وهر طور است با  آنها روزگار را می گذرانیم.

یکی دیگر از ساکنان این روستا می گوید : شنیده ایم برای ساخت منازل قرار است دولت  وام بلاعوض بدهد اما نکته مهم  شرایط اعطای این وام است که اگر شرایط آن سخت باشد و باز پرداخت آن از عهده اهالی بر نیاد نمی توان منزل ساخت و باید تا یک سال و شاید بیشتر خانواده ها بی سرپناه بمانند .

وی می افزاید : این روستا از امکانات زیر ساختی مناسبی برخوردار نبوده و زلزله هم محرومیت این روستا را دو چندان کرده و تنها انتظار ما این است که مسئولان شرایط سخت زندگی مان را درک کنند و زودتر منازل مان ساخت شود .

در ادامه بازدید از مناطق زلزله زده اندیکا از نهرها ، سنگ ها ، چوب ها و مسیرهای سخت ومنازل آواره شده روستای سوسن سرخاب می گذریم .خانمی را می بینیم که در کنار آتشی که روشن است ایستاده  و چای در سینی آماده کرده و به ما تعارف می کند .

وقت را غنیمت شمرده و برای رفع خستگی و شنیدن صحبت هایش دعوت او را قبول کرده و پای صحبتهایش می نشینیم  که می گوید : به خاطر نبود امکانات بهداشتی فرزندانم را به منزل یکی از آشنایان در شهر فرستادم تا مریض نشوند .

او که صاحب ۹ فرزند است می گوید : پسرم رحمان کمی پایین تر از منزل ما  زندگی می کند . بچه هایش کوچک هستند و این آتش هیزم را اینجا روشن کردیم  تا بچه ها کمی خود را گرم کنند و سرما نخورند. چاره ای دیگر نداریم ولی زمان طولانی نمی توان این شرایط را تحمل کرد .

وی ،خواستار توجه بیشتر مسئولان برای رفع محرومیت های مردم روستاهای اندیکا شده و می افزاید: توان مردم همین قدر است که می بینید پس قبل از اینکه دیر شود مسئولان باید کار را تمام کنند .

بانوی دیگری که دراین بازدید با او آشنا می شویم ، خانمی ۵۳ ساله است . ۱۴ ساله بودکه از روستاهای اطراف به این روستا آمد و اکنون ۷ فرزند دارد .

او می گوید : بیش از ۲۰ روز است که آواره شده ایم . روزها دور کارها هستیم و شب ها غم و غصه می خوریم که تا کی باید این وضعیت را تحمل کنیم .انتظارما این است که  مصالح ساختمانی به ما بدهند تا سریع خانه هایمان ساخته شود .

در ادامه گزارش با خانواده ای آشنا می شویم که تمام وسایل آنها در چادر بزرگی قرار داده شده و مادر خانواده در حال پختن نان است . با وجود اینکه شرایط مناسبی برای پذیرایی ندارند اما مهمان نوازی می کنند .دخترخانواده نان تیری و دوغ برایمان می آورد و پدر درباره محرومیت های روستاهای اندیکا بویژه روستای سوسن سرخاب سخن می گوید  .

یکی از دختران خانواده که نهم دبستان است می گوید : زلزله باعث شد منزل مان از دست برود و فعلا مجبوریم در چادر بمانیم تا اوضاع بهتر شود .

فاطمه با اشاره به اینکه از کمترین امکانات زندگی بی بهره هستیم می گوید : در این روستا دبیرستان نداریم .این به زلزله مربوط نمی شود اما محرومیت مردم را نشان می دهد که سالها با سختی زندگی کرده اند و امیدواریم در جریان بازسازی های منازل ، دبیرستان هم ساخته شود تا ما از ادامه تحصیل محروم نمانیم و مجبور به ترک تحصیل نشویم .

یکی دیگر از اهالی این روستا هم می گوید : سختی های زیادی گذراندم وبه منزل یکی از اقوام درشهر رفتم  تا دیپلم گرفتم اما بخاطر دورافتادگی روستا شرایط رفتن به دانشگاه برایم فراهم نشده است .

این نوجوان روستایی می افزاید : خانواده ما ۶ نفر است و دوست دارم علم وتجربه خود را در اختیار دیگر دختران این روستا بگذارم و معلم بشوم . هیچ کس نیست دستم را بگیرد تا به بچه های دیگر درس بدهم .

یکی از اهالی روستاهای تابع اندیکا که از شرایط زندگی گله منداست می گوید : ما از کمترین امکانات زندگی محروم هستیم و حتی آب وبرق و جاده دسترسی مناسب نداریم .

جعفری اظهار می کند : بچه های ما باید ۳ کیلومتر راه بروند تا به مدرسه برسند و برای تهیه آب آشامیدنی هم باید چند کیلومتر با الاغ برویم و خیلی سخت است .

عضو شورای روستای سوسن سرخاب دیگر مصاحبه شونده ماست که می گوید : زلزله باعث شد محرومیت های مردم در روستاها دیده شود ،چون  به لحاظ  جغرافیای کشور ، این روستا در نقشه گم شده بود اما با وقوع زلزله این روستا نامش در سراسر ایران و حتی خارج کشور شنیده شد.

محمد جعفر سهرابی نیا اظهار می کند :  بافت روستایی منازل روستایی و عدم داشتن سیمان و ماسه و دیوارهای خشک چینی باعث شد به محض وقوع زلزله، منازل روستا تخریب شوند اما جای شکر آن باقی ست که زمان وقوع زلزله مردم روستا بیرون از منازل بودند و تلفات جانی نداشتیم.

وی می افزاید : آقای نوذری فرماندار اندیکا و همچنین نیروهای هلال احمر ، بسیج و سپاه و بنیاد مسکن پای کار آمده اندو از منازل تخریب شده بازدید کردند و امیدواریم هر چه زودتر آوار برداری ها اتمام و منازل روستایی ساخته شود .

آنچه مشخص است از ۱۲ تا ۱۷ مهر ماه پنج زلزله بزرگ، که بزرگترین آن ۵.۷ درجه در مقیاس امواج درونی زمین(ریشتر) در مرز استان‌های خوزستان و چهارمحال و بختیاری حوالی چلگرد رخ داد و اندیکا را لرزاند. بازدیدهای میدانی خبرنگاران با اهالی روستاهای اندیکا حاکی از مظلومیت و محرومیت مردم و نگرانی آنها از دیرساخته شدن منازل باتوجه به فصل سرما وبارندگی ها بوده است .

به گفته استاندار خوزستان این زمین لرزه‌ها بیش از پنج هزار میلیارد ریال به اندیکا خسارت وارد کرده است . ۱۳۰ روستای شهرستان اندیکا بر اثر این زمین لرزه‌ها دچار خسارت شده اند.  ارگان های مختلف ، نیروهای جهادی وبسیج وسپاه وهلال احمر و مردم پای کار آمده اند تا مردم را از این وضیعت نجات دهند وعملیات آوار برداری شروع شده است ولی اگر روند تسریع ساخت منازل به طول انجامد ممکن است دام ها از شدت سرما تلف شوند یا شاهد بروز بیماری های مختلف فصل سرما در کودکان ونوجوانان وسالمندان باشیم .

باتوجه به اینکه عمده امرار معاش مردم این منطقه دامداری است که به دلیل وقوع خشکسالی دچار مشکل شده است ،  وزارت جهاد کشاورزی باید در تامین خوراک دام آنها تلاش بیشتری داشته باشد؛ اقداماتی صورت گرفته اما کافی نیست. همچنین جمعیت قابل توجهی از مردم این منطقه نیز زیرپوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) هستند که برای اسکان موقت نیز چادرهایی از طرف هلال احمر در اختیار مردم قرار گرفت اما این حمایت ها باید مضاعف شود.

از این رو پیشنهاد می شود همانطورکه برای زلزله زدگان آذربایجان شرقی که کانکس دراختیار زلزله زدگان قرار گرفت ، برای روستاهای زلزله زده صعب العبور نیستند، کانکس مستقر شود چرا که چادرهای کنونی هلال احمر متناسب با شرایط اقلیمی اندیکا نیست  و از مردم در برابر بارندگی ها و سرما محافظت نخواهد کرد .

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

شهرزاد امیری