جامانده ها از سیل تقدیر و تشکر برای کسب مدال تاریخی وزنه برداری زنان

در شرایطی که وزنه برداری زنان با کسب اولین مدال در رده جهانی بر سر زبان ها افتاده است نباید تلاش افرادی که از ابتدای این  راه بودند اما اکنون با فدراسیون همکاری ندارند، نادیده گرفته شود.

به گزارش ایسنا، مسابقات وزنه برداری قهرمانی جوانان ۲۰۲۱ برای وزنه برداری زنان ایران بسیار خوش یمن بود و یکتا جمالی با کسب سه مدال برنز نام خود را به عنوان اولین دختری که در رده جهانی صاحب مدال وزنه برداری شده است، در تاریخ ثبت کرد. همچنین این اتفاق تاریخی باعث شده، وزنه برداری زنان  بیش از هر زمان دیگری این روزها بر سر زبان ها بیفتد.
این مدال در شرایطی گرفته شد که اکبر خورشیدی به عنوان مشاور فنی تیم زنان، از زمانی که در کنار دختران وزنه بردار قرار گرفت، زحمت زیادی کشیده است. مریم منظمی نایب رییس بانوان فدراسیون  و معصومه بابایی که در این مسابقات مربی تیم بود، هر کدام در جایگاه خود تلاش هایی را در این مسیر داشتند. 

اما نکته این است در مسیری که وزنه برداری زنان ایران آغاز کرد تا امروز مدال آور باشد، افراد زیادی زحمت کشیدند و با سختی ها و موانع جنگیدند که اکنون در روزهای خوشی  نباید تلاش آنها نیز نادیده گرفته شود. 

*آغاز فعالیت تحت تدابیر شدید امنیتی

فعالیت رسمی وزنه برداری ایران از سال ۹۶ آغاز شد که  در ابتدا مسیر چندان راحت نبود. محدودیت و نظارت ها  در ابتدا به حدی شدید بود که در اولین رکورد گیری که بهمن سال ۹۶ انجام شد، حتی کفش های وزنه برداران هم برای ورود به سالن چک می شد تا مبادا دوربین یا گوشی همراه داشته باشند و یک عکس از زنان وزنه بردار منتشر شود. این در حالی بود که آنها با حجاب کامل در آن مسابقات وزنه زدند.
برگزاری اولین مسابقه قهرمانی کشور زنان  در مشهد هم داستان های خودش را داشت و این مسابقات نیز به راحتی برگزار نشد.
افراد زیادی تلاش کردند تا وزنه برداری نیز همچون رشته های دیگر در ورزش زنان جا بیفتد و ثابت کنند فعالیت زنان در این رشته هیچ مغایرتی با ارزش ها ندارد.

*جا مانده ها  در سیل پیام ها
در شرایطی که این روزها وزنه برداری زنان در مسیری قرار گرفته که می توان کم کم چشم به مدال داشت، باید از افرادی که حالا به هر دلیلی با فدراسیون همکاری ندارند اما  هر کدام در جایگاه خود زحمت کشیدند هم یاد کرد مانند ریحانه طریقت اولین نایب رییس بانوان فدراسیون، ژینا ویسی از مربیانی که زحمت زیادی کشید اما کمتر نامی از او عنوان شد.  مریم امرالله و معصومه امانی مربیانی که اولین اردوی وزنه برداری بانوان در  اسفند سال ۹۶ با حضور آنها برگزار شد. سپس بهار بهرامی دومین نایب رییس فدراسیون که اولین حضور دختران وزنه بردار در قهرمانی بزرگسالان آسیا در زمان او رقم خورد.
جدا از این افراد، مربیان مرد هم بوده و هستند که در پشت صحنه به عنوان مشاور سعی می کنند دانش خود را در اختیار مربیان و وزنه برداران خانم بگذارند تا در پیشرفت آنها سهیم باشند هر چند که آنها نیز هیچ وقت دیده نشدند. آنها از جمله افرادی هستند که این روزها نبود نامشان در سیل پیام های تبریک به مناسبت افتخار آفرینی زنان وزنه بردار به چشم می خورد.

*چقدر تلاش مربیان فعال دیده می شود؟
اکنون با توجه به مدال گرفته شده قطعا  انگیزه و امید هم برای دختران ورزنه بردار و هم مربیان زن ایران بیشتر شده است اما فدراسیون باید در هر دو بخش سازو کار اصولی و درستی را در پیش بگیرد تا هم دختران وزنه بردار که استعداد دارند و از شرایط سنی مناسبی نیز برخوردارند و می توانند به آینده این رشته کمک کنند، حضور در اردو ها را تجربه کنند. با مربیان فعال نیز به گونه ای رفتار شود که نشان دهد تلاش آنها دیده می شود.
اعزام به مسابقات برون مرزی می تواند کلاس آموزشی قوی باشد و درس های فراوانی را برای مربیان زن ایران  به همراه خواهد داشت. یکی از مهمترین درس ها می تواند این باشد که آنها با شرایطی که رقابت بین وزنه برداران گام به گام پیش می رود آشنا می شوند. جدا از آن با ارتباط گرفتن با مربیان دیگر کشورها می توانند از دانش فنی آنها نیز بهره مند شوند. فدراسیون باید سازو کاری در پیش بگیرد تا مربیانی که از توانایی فنی بالایی برخوردار هستند حتما حضور در مسابقات برون مرزی را تجربه کنند. وقتی فدراسیون می تواند روسای هیات های استانی را با خود به مسابقات برون مرزی ببرد پس توانایی مالی اعزام مربیان خانم را هم دارد. اینکه در مسابقات بزرگسالان آسیا مربی زن اعزام نشد به فدراسیون نقد وارد است. در آن مسابقات که رقابت سنگین و پر فشاری بود و همه گونه اتفاق را در آن شاهد بودیم،  فدراسیون می توانست حداقل یکی از مربیان زن ایران را اصطلاحا آبدیده کند اما فدراسیون ترجیح داد تنها نایب رییس بانوان را اعزام کند. این در حالی است که نایب رییس بانوان وظایف دیگری دارد و کار فنی برعهده  او نیست.

از طرفی فدراسیون می توانست از دانش مربیان خارجی بهره مند شود اما در سالهای اخیر خیلی این کار را انجام نداد. اکنون که فدراسیون به داشتن وزنه بردار مدال آور افتخار می کند، می تواند روزی  به پرورش مربیان زن هم افتخار کند اما به شرطی که واقعا برای پیشرفت و ارج نهادن به تلاش های آنها قدم بزرگی بردارد.