مقوله “اخبار خوب و بد” در روانشناسی

در رابطه با خبر خوب، فرآیند “گوش کردن” یک تجربه ی زیباست و در مورد خبر بد، زحمتی عظیم محسوب میشود. به گفته یک شنونده: هر اقدام به گوش کردنی، درگیری ذهنی را در پی دارد و هر درگیری، ممکن است یک عذاب شخصی محسوب شود!

گوش کردن هرگز آسان نیست. گوش کردن واقعی، مستلزم یک نوع بلوغ خاص، تعالی شخصی و سعه ی صدر لازم برای درک ارزش ها و دیدگاه هاییست که با ارزش ها و دیدگاه های ما تفاوت های بسیاری دارد. گاه وقتی که واقعا گوش فرامیدهیم، عقاید و ارزش هایمان تغییر میکند.

خوب گوش کردن به معنای آسیب پذیر بودن است. اگر با همدلی گوش دهید، قلبتان حتما به درد می آید. اگرچه شنونده ی کارآمد، فاصله هیجانی با درد و رنج گوینده را تا حدی حفظ میکند، اما نمیتواند خود را بطور کامل از تجربه ی آسیبی که فرد دیگر را درهم کوبیده است، محفوط نگه دارد. بعلاوه، هدیه ی گوش کردن، ممکن است مورد قدردانی طرف مقابل قرار نگیرد و یا حتی در مواردی به سواستفاده منجر شود.

آغاز گوش کردن کاری بس دشوارست. شنونده مجرب، با احتیاط و با آگاهی از این که رابطه ی یاورانه، به زمان، تلاش و فداکاری نیاز دارد، وارد چنین رابطه ای میشود. جرج گازدا، اشاره میکند: که تامل و دقت شنونده برای تصمیم گیری در مورد یاری کردن فردی دیگر، نشانه احترام گذاردن بیشتر به فرد دچار مشکل و یا نیازمند است.

گوش کردن نباید با بی میلی یا بی توجهی آغاز شود و شنونده نباید در موقعیتی وارد شود که احتمال میرود اثربخش نباشد. زیرا، چنین تلاش هایی محکوم به شکست است و احتمال زیادی میرود که به آسیب دیدن گوینده و ناامیدی شنونده منجر شود.

منبع: کتاب روانشناسی روابط انسانی – رابرت بولتون

نویسنده: سیده لیلا ذاکری