چگونه منکر جایگزین معروف شد؟

پیامبر(ص): اسلام به علت کمبود نیرو شکست نخواهد خورد بلکه از نفاق شکست خواهد خورد.

به گزارش پایگاه خبری تجهیز نیوز، در قسمتی از کتاب طرحی برای فردا، بیان شده است که پیامبر(ص) به امام علی(ع) فرموده اند:

دوران من، دوران جنگ تنزیل است و شناخت دوست و دشمن آسان است اما دوران تو، دوران جنگ تاویل سرخواهد گرفت که دیگر شناخت دوست و دشمن آسان نخواهد بود.

سیدالشهدا(ع) در کربلا قربانی تحریف اسلام شد؛ هدف از تحریف هم تفکیک مذهب از حکومت، تفکیک اخلاق از سیاست، حذف محتوا و حفظ شکل بود. آن ها نیت محو کردن اسلام را نداشتند بلکه می خواستند اسلام را مات کنند. یک مذهبی می خواستند که با سیاست و عدالت و حقوق بشر کاری نداشته باشد و صرفا یک مذهب فردی و خصوصی بسازند.

خاندان بنی امیه می گفتند: دعوای ما با حسن(ع) و حسین(ع) و پدرانشان دعوای اسلام و کفر نیست. چرا علی(ع) و فرزندانشان مدام می خواهند بگویند که آنان عین اسلام هستند و مخالفانشان مظهر کفر؛ نبرد ما با با آنان نبرد دو قبیله است با دو قرائت متفاوت از اسلام.

آنان می خواستند یک عرفان و معنویت تقلبی درست کنند و اسلام را در آن محاصره کنند؛ این تفکر تحریف شده و منحرف شده بود.(معنویت اسلام،رهبانیت از نوع بودایی و مسیحی نیست بلکه ریاضت در صحنه جهاد در متن زندگی ست.)

در منطق امام حسین(ع)، فراغت از دنیا، فراغت از تکلیف و حقوق و سیاست نیست زیرا اسلام فقط یک مقدار شعار و شعائر ساکن نیست. برای اسلام جعلی اموی بود که امام(ع) برایش شهید شد.

دستگاه اموی معتقد بود که حکومت عقیدتی حرف شعاری ست؛ زمانی که خلیفه سوم به حکومت رسید گفت: حکومت ربطی به دین ندارد و حکومت دنیایی ست، حکومت دینی، حکومت عقیدتی و اخلاق و عدالت همه شعار است، باید براساس همان شیوه قبل از اسلام حکومت کنیم؛ اما این بار به اسم اسلام.

عاشورا تنها کشتاری نبود که در زمان بنی امیه اتفاق افتاد ولی عاشورا وقتی ست که دیگر همه فسادها و انحراف ها پیش چشم نسل سوم(تابعین تابعین)، آشکار می شود. برخی از اصحاب پیامبر(ص)کم کم به همان فرهنگ جاهلیت رجعت کردند،بعضی ها ریگ در دهان گذاشتند تا حرف سیاسی نزنند، عده ای هم می گفتند که در این دعوا نمی دانیم حق با کدام است؟

هم خط اما حسین(ع) و هم خط مخالف از بین نسل دوم و نسل سوم یارگیری می کردند یعنی این نسل ها به هر دو طرف می پیوستند و بخش اعظم آن بی طرف بود.

زاویه انحراف تشخیص حق و باطل از زمانی که خلافت به دست خلفای راشدین افتاد باز شد اگر چه نحوه حکومت آنان سالم تر از بنی امیه بود.