چه کسی پیروز شد؟

همه منکران اسلام که نفاق ورزیدند، باز هم علیرغم میلشان نام پیامبر را بر زبان می آورند.

به گزارش پایگاه خبری تجهیز نیوز، در کتاب طرحی برای فردا بیان شده است:

بعد از ماجرای کربلا وقتی امام سجاد(ع) به مدینه بازگشتند، ابراهیم بن طلحه به امام گفت:

چه کسی پیروز شد؟

امام سجاد(ع) گفت:

وقتی نماز شد و مجبور شدی اذان و اقامه بگویی و نام محمد(ص) را بر زبان جاری کنی، آن وقت خواهی دانست که چه کسی پیروز این نبرد شده است؛ یعنی، همه منکران اسلام که نفاق ورزیدند، باز هم علیرغم میلشان نام پیامبر را بر زبان می آورند.

امام حسین(ع) حفظ دین را خواستار بود و موفق شد و آن را نگاه داشت. حکومتی که امام(ع) در راه آن شهید شد درست در قطب مقابل حکومت دینی و قلابی اموی و عباسی قرار گرفت؛ همان حکومتی که علی(ع) حاکمش بود.

امام علی(ع): کسانی می توانند حکومت دینی واقعی تشکیل دهند که اهل سازش کاری و ریاکاری نباشند، کسانی که با صاحبان قدرت و ثروت و قدرت های داخلی و خارجی معامله نکنند و نترسند و محافظه کار نباشند.

این همان حکومتی ست که امام حسین(ع) برایش شهید شد.

ذکر یک نمونه: روزی زن اشرافی قریش به تقسیم شدن بیت المال بین خودش و کنیز ایرانی اش متعرض شد و گفت: مگر من با این اسیر مساوی ام؟

امام علی(ع) یک مشت خاک برمی دارد و می پرسد: این خاک که در دست من است، آیا این طرف با آن طرف خاک فرقی دارد؟

زن اشرافی می گوید: نه. امام(ع) خاک ها را جلوی پای زن می ریزد و می گوید:

به سهم خودت و این برابری قانع باش، بردار و برو.

حکومتی که امام حسین(ع) به دنبال آن بود، حکومتی بود که در آن بشود حاکمان را نهی از منکر کرد، حکومتی که قوم و خویش بازی و پارتی بازی در آن نیست، حکومتی که سطح زندگی مسئولین آن در حد متوسط مردم، رو به پایین باشد.

در برابر این ایده اموی ها و عباسی ها دنبال حکومتی به ظاهر دینی بودند که کسب و حفظ قدرت را تعقیب می کرد و صرفا به دنبال مسابقه قدرت و دنیاپرستی بودند.