تاثیر یک ماده معدنی در کاهش تأثیرات گرمایش جهانی
اثرات کنترل نشده انتشار کربن دی اکسید بر گرمایش جهانی به طور فزایندهای در سراسر جهان دیده و احساس میشود. گرمایش جهانی مربوط به انتشار کربن دی اکسید یکی از مهمترین چالشها برای آینده زندگی انسانها در کره زمین است. به گزارش تجهیز نیوز و به نقل از تک اکسپلوریست، گزینههای بسیاری همانند جداسازی زیرزمینی، کانیزایی […]
اثرات کنترل نشده انتشار کربن دی اکسید بر گرمایش جهانی به طور فزایندهای در سراسر جهان دیده و احساس میشود. گرمایش جهانی مربوط به انتشار کربن دی اکسید یکی از مهمترین چالشها برای آینده زندگی انسانها در کره زمین است.
به گزارش تجهیز نیوز و به نقل از تک اکسپلوریست، گزینههای بسیاری همانند جداسازی زیرزمینی، کانیزایی کربن و ذخیرهسازی اقیانوسها برای کاهش یا حتی از بین بردن انتشار کربن دی اکسید در جو وجود دارد.
سالانه تقریباً ۴۰ میلیارد تن کربن دی اکسید ساخته شده توسط انسان در جو منتشر میشود. یکی از امیدوارکننده ترین مواد برای کانی زایی کربن، منیزیم هیدروکسید است که بسیار واکنشپذیر است و توانایی تشکیل کربناتهای پایدار را دارد.
در یک مطالعه جدید گروهی از دانشمندان دانشگاه کانتربوری(UC) روش جدیدی برای تولید این ماده معدنی یعنی منیزیم هیدروکسید(Mg(OH)۲) کشف کردند.
به گفته دانشمندان، آنها کلید مهم و موثر در کاهش تأثیرات گرمایش جهانی را یافتهاند. این روش شامل تولید منیزیم هیدروکسید از الیوین(یک ماده معدنی فراوان در سراسر جهان) است. علاوه بر این در روش مذکور از فناوریهای موجود برای تولید محصولات جانبی ضروری استفاده میشود. نکته قابل توجه این است که این روش کاملاً سازگار با محیط زیست است.
دانشمندان خاطرنشان کردند که الیوین را میتوان به صورت پودر درآورد و با هیدروکلریک اسید ترکیب کرد و از یک فرآیند الکترولیز نیز میتوان برای تولید منیزیم هیدروکسید استفاده کرد. آزمایشات آزمایشگاهی نشان داد که ۱۰۰ تن الیوین میتواند به طور بالقوه ۳۵ تن منیزیم هیدروکسید و همچنین ۳۵ تن سیلیکات آمورف تولید کند. سیلیکات آمورف مادهای است که در محصولاتی مانند مدارهای نیمه رسانا و سیمان استفاده میشود.
پروفسور “آلن اسکات”(Allan Scott) مهندس عمران دانشگاه کانتربوری گفت: کشف این روش میتواند تأثیر چشمگیری بر توانایی ما در کاهش انتشار کربن دی اکسید جهانی داشته باشد. این روش جدید امکان تولید منیزیم هیدروکسید در مقیاس وسیع را فراهم میکند، سپس میتوان آن را به بخشهای صنعتی و تولیدی منتقل کرد تا عملیات معدنی شدن کربن دی اکسید تولید شده آغاز شود.
از نظر تئوری، حذف و تفکیک حداقل نیمی از ۴۰ میلیارد تن کربن دی اکسید و انجام برای هزاران سال دیگر امکانپذیر است. اکنون چالش این است که چگونه ما این روش را از یک روش آزمایشگاهی به یک فرآیند در مقیاس صنعتی که میتواند با هزینه مناسب توزیع شود، تبدیل کنیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید