فروش همسر: جایگزین طلاق در قرن نوزدهم!

تعجب نکنین ، طی سال‌های اول تا میانه‌ی دهه هزار و هشتصد رسمی در بریتانیا رواج داشته به نام فروش همسر! که در حقیقت جایگزین طلاق بوده.مردی اگه دیگه با همسرش خوشحال نبود یا گرفتار شرایط سختی می‌شد، همسرش رو می برد‌ سر بازار و می‌ذاشت برای فروش!البته این کار قانونی نبود ولی عملا بین فقرا معمول بود و قانونگذار هم چشمش روی این قضیه بسته بود، چون طلاق با روش سنتی و قانونی کار سخت و پرهزینه‌ای بود، هم تایید پارلمان و هم مجوز کلیسا رو می‌خواست و هم مبلغ بالایی پول می‌بایست پرداخت می‌شد. در واقع عملا طلاق قانونی مختص قشر ثروتمند بود و یه مرد کارگر از طبقه متوسط یا فقیر توان پرداخت چنین هزینه ای رو نداشت.اما این کار یه طرفه نبود ، زن هم اگه دیگه از زندگی با شوهرش راضی نبود یا گرفتار ازدواج آزاردهنده و توهین آمیزی بود می‌تونست به شوهرش درخواست بده که بفروشتش و سر این قضیه با هم توافق می‌کردند. عملا اون رفتن توی بازار و به فروش گذاشتن، یه حالت نمادین داشت و خیلی قبلترش زن و مرد توافق‌ها رو کرده بودن و خریدار هم مشخص شده بود. حتی گاهی زن مدت‌ها بوده که با اون خریدار زندگی می کرده. در مواقعی هم که زن خریدار رو نمی‌پسندید می‌تونست توافق رو کنسل کنه. البته باید این رو هم در نظر گرفت که اون دوره در اروپا ازدواج یه توافق اقتصادی بود* نه رابطه‌ای احساسی و عاشقانه. حتی تا قبل از ارائه‌ی قانون ازدواج در سال هزار و هفتصد و پنجاه و سه،یعنی نیمه‌ی قرن هجده ، هیچ تشریفاتی نداشت جایی ثبت هم نمی‌شد و صرفا یک توافق بین زن و مرد بود.