معرفی جاذبه‌های های گردشگری اصفهان
اِصفَهان شهری تاریخی در مرکز ایران است. این شهر مرکز استان اصفهان و نیز شهرستان اصفهان است. اصفهان، سومین شهر بزرگ ایران و نیز سومین شهر پرجمعیت ایران پس از تهران و مشهد و همچنین یکصد و شصت و پنجمین شهر پرجمعیت جهان و نهمین شهر پرجمعیت باختر آسیا به شمار می رود. کلان شهر […]
اِصفَهان شهری تاریخی در مرکز ایران است. این شهر مرکز استان اصفهان و نیز شهرستان اصفهان است. اصفهان، سومین شهر بزرگ ایران و نیز سومین شهر پرجمعیت ایران پس از تهران و مشهد و همچنین یکصد و شصت و پنجمین شهر پرجمعیت جهان و نهمین شهر پرجمعیت باختر آسیا به شمار می رود. کلان شهر اصفهان نیز چهاردهمین کلان‌شهر پرجمعیت خاورمیانه است. این شهر بین سال های ۱۰۵۰ تا ۱۷۲۲ میلادی به ویژه در سدهٔ شانزدهم میلادی در هنگام پادشاهی صفویان پایتخت ایران شد و رونق فراوانی یافت.
بناهای تاریخی متعددی در شهر وجود دارد که شماری از آنها به عنوان میراث تاریخی در یونسکو به ثبت رسیده اند. این شهر به داشتن معماری زیبای ایرانی، پل های سرپوشیده، مسجد ها و مناره های منحصر به فرد نام آور است. این امر سبب شده تا در فرهنگ عامه، اصفهان نصف جهان، لقب بگیرد. این شهر در آذر ۱۳۹۴ (دسامبر ۲۰۱۵) به همراه رشت به عنوان نخستین شهرهای ایران، به شبکه شهرهای خلاق جهان زیر نظر یونسکو پیوست. اینک با برخی از جاذبه های معروف این شهر تاریخی و زیبا آشنا می شویم.
مجموعه تاریخی میدان نقش جهان
میدان نقش جهان نمونه برجسته ای از معماری ایرانی است. میدان نقش جهان همچنین با نام تاریخی میدان شاه معروف است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ با نام رسمی میدان امام نیز شناخته می شود. مجموعه ای از بناهای تاریخی در چهار طرف میدان نقش جهان وجود دارد که شامل عالی قاپو، مسجد شاه (مسجد امام)، مسجد شیخ لطف الله و سردر قیصریه است که ورودی اصلی بازارچه اصفهان می باشد. علاوه بر این بناها دویست حجره دو طبقه پیرامون میدان واقع شده است که عموماً جایگاه عرضهٔ صنایع دستی اصفهان هستند. میدان نقش جهان در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۱۳ به شماره ۱۰۲ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و در اردیبهشت ۱۳۵۸ به شماره ۱۱۵ جزء نخستین آثار ایرانی بود که به عنوان میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت جهانی رسید.
منارجنبان
در ایران برخی مناره ها قابلیت تکان خوردن دارند که به اصطلاح به آنها منارجُنبان می گویند. از معروفترین منارجنبان های ایران یکی در اصفهان و دیگری در شهرستان اردکان و در بخش خرانق (استان یزد) واقع شده اند. منارجنبان اصفهان در دوره سلطان محمد خدابنده الجایتو ایلخان مسلمان ساخته شده و با حرکت دادن یک مناره، مناره دیگر نیز به حرکت و جنب و جوش می آید.
سی و سه پل
سی و سه پل یا پل الله وردیخان بر روی زاینده رود در شهر اصفهان و همزمان با حکومت شاه عباس صفوی ساخته شده و جای برگزاری مراسم جشن آب پاشان و همچنین مراسم خاچ شویان ارامنهٔ اصفهان در دورهٔ صفویه بوده است. این پل یکی از شاهکارهای معماری و پل سازی ایران محسوب می شود و از زیبایی و عظمت منحصر به فردی برخودار است.
پل خواجو
پل خواجو، در شهر اصفهان و بر روی رودخانه زاینده رود در شرق سی و سه پل قرار دارد. این پل از بناهای دوره شاه عباس دوم صفوی است، که در سال ۱۰۶۰ هجری قمری بنا شده است. در میانه پل خواجو، ساختمانی مخصوص، که به بیگلربیگی شهرت دارد ساخته شده که برای اقامت موقتی شاه صفوی و خانواده او احداث شده بود و هم اکنون نیز وجود دارد. طاق های آن دارای تزئینات نقاشی بسیار زیبایی است و در واقع پل خواجو به خاطر معماری و تزئینات کاشیکاری آن از دیگر پل های زاینده رود مشهورتر است. این پل که در دوران صفوی یکی از زیباترین پل های جهان به شمار می رفت، بیشتر به منزله سد و بند بوده است
کاخ چهل ستون
کاخ چهل ستون از بناهای تاریخی اصفهان است که بالغ بر ۶۷۰۰۰ متر مربع مساحت دارد و در دوره شاه عباس یکم احداث آن آغاز و در سلطنت شاه عباس دوم، تکمیل شد. در ساختمان موجود مرکزی، تغییرات کلی داده شده است.
کلیسای وانک
کلیسای وانک یا آمناپرکیچ از کلیساهای تاریخی ارمنی های اصفهان است که در زمان شاه عباس دوم ساخته شد. کلیسا دارای دو گنبد است؛ گنبد کوچک بر روی محل استقرار عامه مردم قرار دارد، و گنبد بزرگ بر روی قسمت مقدم محراب کلیسا ساخته شده است. برخلاف گنبدهای مخروطی شکل سایر کلیساها، گنبد کلیسای وانک شبیه گنبد مساجد ایرانی عصر صفوی ساخته شده است. تمامی دیوارها، طاق نماها، طوق گنبد، داخل گنبد و تمامی زوایای کلیسا با رنگ روغن بصورت زیبایی نقاشی و تزئین شده است. این کلیسا از حیث طلاکاری و تذهیب در میان کلیساهای ارمنیان منحصر به فرد است.
دیدگاهتان را بنویسید