چرا تیم فوتبال فولاد خوزستان به این روز افتاده است

به گزارش یونس آبادی خبرنگار سرویس ورزشی تجهیزنیوز فولاد خوزستان، نامی که روزگاری مایه افتخار جنوب و فوتبال ایران بود، امروز در شرایطی قرار گرفته که هواداران قدیمی‌اش با حسرت به گذشته نگاه می‌کنند. تیمی که روزی نماد نظم، تعصب و پرورش استعدادهای بومی بود، حالا گرفتار بی‌ثباتی، تصمیم‌های ناهماهنگ و فاصله گرفتن از هویت خود شده است.
ریشه بحران کجاست؟
مشکلات فولاد فقط به نتایج ضعیف این فصل محدود نمی‌شود. سال‌هاست روندی آرام اما نگران‌کننده، این باشگاه را از مسیر اصلی‌اش دور کرده است:
غیربومی شدن تصمیم‌ها و ترکیب تیم: از مدیریت تا کادر فنی و بازیکنان، کمتر اثری از چهره‌های بومی باقی مانده است. فولادی که زمانی مهد استعدادهای خوزستانی بود، حالا به تیمی تبدیل شده که با هویت منطقه‌اش بیگانه است.
ضعف در آکادمی و بازیکن‌سازی: آکادمی فولاد زمانی الگوی کشور بود، اما امروز از آن چرخه طلایی خبری نیست. نه خروجی چشم‌گیری دارد و نه برنامه مشخصی برای رشد نسل بعدی.
فقدان برنامه‌ریزی و ثبات مدیریتی: تغییرات پی‌درپی در مدیریت باعث از بین رفتن ثبات روحی تیم شده است.
بی‌اعتمادی به هوادار: هواداران فولاد، سرمایه اصلی باشگاه هستند، اما صدای آن‌ها شنیده نمی‌شود. آن‌ها تنها تماشاگر درد کشیدن تیم محبوب‌شان شده‌اند.
راهکار چیست؟
برای نجات فولاد، نیاز به تصمیم‌های بنیادی و بازگشت به اصالت‌هاست:
1. بازگشت به تفکر بومی: سپردن امور فنی و مدیریتی به نیروهای خوزستانی باتجربه که فوتبال منطقه را با پوست و گوشت می‌شناسند.
2. احیای آکادمی: سرمایه‌گذاری واقعی روی رده‌های پایه، با مربیان متخصص و برنامه بلندمدت برای تربیت نسل جدید بازیکنان فولاد.
3. ثبات مدیریتی و شفافیت: تصمیم‌گیری حرفه‌ای، دوری از دخالت‌های غیرورزشی و شفاف‌سازی وضعیت مالی و ساختاری باشگاه.
4. تعامل با هواداران: راه‌اندازی انجمن هواداران رسمی، شنیدن نقدها و پیشنهادها و ایجاد حس تعلق دوباره میان مردم و تیم.

سخن پایانی
فولاد خوزستان تنها یک باشگاه نیست؛ نماد فرهنگ، غیرت و فوتبال جنوب است. اما امروز هوادارانش فقط «زجر می‌کشند» و از دور نظاره‌گر فروپاشی تیمی هستند که روزی با آن زندگی می‌کردند. اگر گوش شنوایی برای درد این مردم باشد، هنوز می‌توان امید داشت که فولاد دوباره “فولاد” شود.