برای هادی چوپان که نامش تا ابد در تاریخ مستر المپیا باقی ماند
به گزارش سرویس ورزشی تجهیز نیوز؛دوم شدن در هر مبارزه و مسابقه‌ای دردناک است؛ نه شیرینی قهرمانی و برق نشان طلا را دارد و نه حس رهایی از فشار با ایستادن بر سکوی سومی. دوم شدن همیشه یک چیزی کم دارد؛ مثل حس نیمه‌تمام ماندن یک کار مهم و یا نرسیدن به مقصدی که سال‌ها […]
به گزارش سرویس ورزشی تجهیز نیوز؛دوم شدن در هر مبارزه و مسابقه‌ای دردناک است؛ نه شیرینی قهرمانی و برق نشان طلا را دارد و نه حس رهایی از فشار با ایستادن بر سکوی سومی. دوم شدن همیشه یک چیزی کم دارد؛ مثل حس نیمه‌تمام ماندن یک کار مهم و یا نرسیدن به مقصدی که سال‌ها برایش دویده‌ای
حس‌وحال هادی چوپان را خوب می‌فهمیم سه بار دوم شدن در استیجی که تاریخ ایرانی‌اش را شخص گرگ پارسی نوشته برای او سخت و غیرقابل هضم است. دوم شدن یعنی به پایان راه رسیده‌ای اما سبک‌بال و فارغ و رها نیستی؛ یعنی میلیاردها کیلوگرم روی شانه‌هایت سنگینی می‌کند، یعنی همه‌چیز تمام شده اما هیچ‌چیز آن طور که تو خواسته‌ای نیست.
مسترالمپیای ۲۵ برای هادی ایران ساندو نداشت اما باز هم افتخار داشت. چوپان شاید نتواند حریف داوری‌های خاص استیج آمریکایی شود اما مطمئناً نامش بر بلندای تاریخ مسترالمپیا ثبت شده. هادی کوتاهی نکرد و کم نیاورد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید