بهشت ایران

یادداشتی به قلم نیوشا دقیقی

شهرستان بهبهان از شمال باختری به شهرستان رامهرمز، از شمال خاوری به شهرستان کهگیلویه، از خاور به شهرستان گچساران، از جنوب به بندر دیلم و از باختر به هندیجان (از بخشهای بندر ماهشهر) محدود است و دارای موقعیت کوهستانی و جلگه‌ای است. این شهرستان در منطقۀ گرمسیری واقع است و آب و هوای نیمه بیابانی دارد، چنان‌که تابستان آن گرم و سوزان است و دوره گرما ۵ تا ۷ ماه به طول می‌انجامد و زمستانها معتدل است. پوشش گیاهی کوه های‌ شمالی و شمالی شرقی از گونۀ استپ کوهی‌ و کوهپایه‌ای‌ است‌ و درختانی مانند بلوط، بَن‌، انجیر، بادام کوهی‌ و کُنار (سدر)، و بوته‌هایی از نوع‌ گَوَن‌ دارد و در جنوب و جنوب غربی آن‌ نوع پوشش گیاهی از گونۀ استپ کوهپایه‌ای‌ است‌ که‌ بوته‌هایی به‌ صورت پراکنده‌ در آن‌ دیده می‌شود

بهبهان، قدیمی ترین نرگس زار ایران

نرگس با نام علمی نارسیس، گیاهی است دایمی و پیازدار. پیاز و برگ‌ هایش محتوی کریستال هایی سمی بوده که فقط بعضی حشرات توانایی استفاده از آن را دارند. نوع زرد رنگش از نوع سفید رنگش سمی تر بوده، به طوری که سقراط این گیاه را به دلیل سمی بودنش به «گردنبند خدایان دوزخ» تشبیه کرده است.

چنانکه اشاره شد؛ نام علمی گل نرگس، نارسیس است. حال چرا این گل را نارسیس می خوانند؟!

یونانی ها طبق افسانه های خود، منشاء پیدایش این گل را از داستان جالب شخصی به نام نارسیس (Narcissus) میدانند.نارسیس جوانی بسیار خودشیفته و زیبا رو بوده که با خودشیفتگی خود، دختری که عاشق او بوده را می رنجاند. پس از آن اتفاق، یکی از خدایان یونان، نمسیس (Nemesis) برای انتقام، جوان را به رودخانه ای می کشاند تا او تصویر خود را در آب دیده و عاشق خود شود. چون در این حالت وصال غیر ممکن بوده، نارسیس هنگام تلاش برای رسیدن به خودش، به داخل آب می افتد و جان می بازد. می گویند که پس از مرگ آن جوان رشید، در کنار آب گل های نرگس روییدند و از آن زمان گل نرگس (Narcissus) به وجود آمد.

بنا به تحقیقات دیرینه شناسان، یکی از قدیمی‌ترین نرگس زارهای ایران متعلق به شهرستان بهبهان است که قدمت آن به حدود سه هزار سال پیش بر می گردد و از لحاظ کیفیت عطر و بو و تنوع، جزو منحصر فردترین نرگس زارهای ایران قرار می گیرد. سفرنامه نویسانی که در دوره های مختلف تاریخی از این شهر زیبا بازدید کرده اند، آن را بهشت ایران خوانده و زیبایی آنرا ستوده اند چنانکه هنری لایارد در سفری که به ایران داشت؛پس دیدن نرگس زار بهبهان چنین روایت کرده است که « سراسر پستی ها و بلندی های این منطقه پوشیده از گل و سبزه است. بوی گل نرگس همه جا به مشام می رسد.دشت بهبهان به بهشت ایران شهرت دارد» (لایارد، ۱۳۷۶: ۱۵۵).

در جشنواره ی سالانه ی گل هلند در سال۱۳۷۱، نرگس بهبهان رتبه ی نخست را به خود اختصاص داده است. حفاری منطقه ای موسوم به اَرگان در سال ۱۳۶۱ خورشیدی، منجر به کشف مجسمه ی «کیدین هوتران» شاه عیلامی در حدود ۳ تا ۴ هزار سال قبل شد و بر روی کُتی که بر تن مجسمه بود؛ دکمه هایی منقش به گل نرگس نقش بسته بود و این مطلب را به اثبات می رساند که قدمت کشت و پرورش گل نرگس در شهرستان بهبهان، قدمتی چند هزار ساله دارد. در نرگس زارهای بهبهان چهار نوع گل نرگس شناسایی شده که نرگس «شهلا» وسعت بیشتری از مناطق تحت کشت را به خود اختصاص داده است.

کد خبر: ۱۴۰۰۷۱۰۱۰۱۶۰۰۲۱