آیا مشکل زوجهای نابارور تنها «بیمه» است؟
بسیاری از کارشناسان حوزه ناباروری معتقدند، برای حل معضل بیش از ۳.۵ میلیون زوج نابارور باید ظرفیت پذیرش فلوشیپهای نازایی، راهاندازی و تجهیز مراکز درمان ناباروری جدید افزایش یابد. در چند سال اخیر، موضوع درمان ناباروری به یکی از دغدغههای اصلی فعالان اجتماعی بدل شده است. در این راستا، اولین مطالبه اجتماعی در خصوص پوشش […]
بسیاری از کارشناسان حوزه ناباروری معتقدند، برای حل معضل بیش از ۳.۵ میلیون زوج نابارور باید ظرفیت پذیرش فلوشیپهای نازایی، راهاندازی و تجهیز مراکز درمان ناباروری جدید افزایش یابد.
در چند سال اخیر، موضوع درمان ناباروری به یکی از دغدغههای اصلی فعالان اجتماعی بدل شده است. در این راستا، اولین مطالبه اجتماعی در خصوص پوشش بیمهای خدمات نازایی شکل گرفت.
مسئله حمایت بیمهای ناباروری ابتدا در مجلس دهم مطرح شد و سرانجام در کمیسیون تلفیق بودجه ۱۴۰۰ در مجلس یازدهم با نظر نمایندگان به تصویب رسید.
پس از این مصوبه، هیئت وزیران در جلسه ۲۴ مرداد ماه سال جاری به پیشنهاد مشترک وزارتخانههای بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان برنامه و بودجه کشور و تأیید شورایعالی بیمه سلامت کشور و به استناد بند (الف) ماده (۹) قانون احکام دایمی برنامههای توسعه کشور – مصوب سال ۱۳۹۵- تصویب کرد.
طی این مصوبه که از سوی محمد مخبر، معاوناول رئیسجمهور ابلاغ شد؛ قرار است برای تسهیل فرآیند درمان ناباروری، اقدامات ذیل انجام شود:
۱ – خدمات نازایی و ناباروری تحت پوشش بیمههای پایه قرار میگیرد.
۲- وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مکلف است استانداردهای ارایه خدمات مذکور را تدوین و ابلاغ نماید.
۳- دبیرخانه شورای عالی بیمه سلامت کشور مکلف است دستورالعمل خرید راهبردی خدمات موضوع این تصویبنامه را ابلاغ نماید.
۴ – بار مالی مورد نیاز برای اجرای این تصویبنامه از محل منابع مرتبط با ارایه خدمات نازایی و ناباروری در اختیار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تأمین و به سازمانهای بیمهگر پایه انتقال یابد.
با وجود این بسیاری از کارشناسان حوزه ناباروری معتقدند، هرچند پوشش بیمهای درمان ناباروری در قدم اول، اقدام موثری محسوب میشود؛ اما برای حل معضل بیش از ۳.۵ میلیون زوج نابارور ضرورت دارد ضمن افزایش ظرفیت فلوشیپهای نازایی، مراکز درمان ناباروری جدید راهاندازی شود؛ زیرا به دلیل پراکندگی نامتناسب مراکز درمان ناباروری در اکثر مناطق کشور امکان پیگیری روند درمان ناباروری ممکن نیست. در نتیجه زوجین نابارور ناچار هستند برای استفاده از خدمات درمان ناباروری به نواحی مرکزی کشور مراجعه کنند و در این صورت هزینههای ایاب و ذهاب و هتلینگ، به مانعی دیگر پیش پایشان تبدیل خواهد شد!
کمبود مراکز ارائه خدمات درمانی در حوزه ناباروری نعضلی است که باید در کنار ارائه خدمات بیمهای به خانوادههای نابارور مورد توجه جدی قرار بگیرد، بنابراین انتظار میرود دولت سیزدهم برای حل اساسی موضوع درمان ناباروری، در اسرع وقت اقدامات شایستهای نظیر افزایش ظرفیت فلوشیپ نازایی و تاسیس و تجهیز مراکز درمان ناباروری را عملیاتی و اجرا کند.
دیدگاهتان را بنویسید