موسیقی برای گریز از واقعیات استخدام می شود

موسیقی آن ارزشی که ما تصور می کنیم را ندارد.

به گزارش پایگاه خبری تجهیز نیوز، در کتاب موسیقی از دیدگاه فلسفی و روانی آمده است:

برخی از صاحب نظران مانند آرتور شوپنهاور، تجرد معنایی را که موسیقی از واقعیات انجام داده و آدمی را در تخیل فرو می برد برای هدفی که انسان ها از موسیقی منظور دارند، کافی نمی داند.

این فیلسوف آلمانی بیان می کند:

“موسیقی چیز خوبی است ولی متاسفانه به آن اندازه که باید ما را از واقعیت دور نمی سازد.” زیرا نمود موسیقی باز با آن نظم و آهنگی که باید نواخته شود تا نمودی از واقعیت تجسم شده را که در عالم واقعیت حقیقی از نظم و قانون برخوردار است، ما را در خود اسیر می کند.

با توجه به این عبارت و امثال اینگونه عبارات می توان گفت که “بسیاری از موسیقی ها برای گریز از واقعیات استخدام می شوند”، گریز از هشیاری ها، گریز از اختیار، گریز از اندیشه های عمیق که پاسخ آنها به دست برداشتن از هواهای نفسانی و خودخواهی نیاز داشته است.

به همین جهت است که اسلام، موسیقی بر مبنای لهو و لعب و تخدیر و انحرافات فکری را ممنوع ساخته است. البته ناگفته نماند که این ممنوعیت شامل هر صدای موزون و آهنگ زیبا که نمودی برای تجسم واقعیت صحیح و شایسته می باشد، نیست.

در آن صورت، رابطه حقیقی مبهمی، از طریق اشتراک صورت ذهنی بین “موسیقی” و “ظهور و نمود” حاصله وجود دارد. همچنین رابطه صدق مشابهی بین “نمود” و “واقعیت”(یعنی حیات ملی یا نزاع بین ملت ها و یا هستی خداوند) وجود دارد.

امتزاج پیچیده روابط صدق، توام با دروغ هایی که با آن درآمیخته، قدرت تفسیری غیر مستقیم “هنر” را برای بیان حقیقت درباره اشیا تشکیل می دهد.