آخرین مناظره انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری
به گزارش پایگاه خبری تجهیز نیوز، سومین و آخرین مناظره انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری عصر شنبه ۲۲ خردادماه برگزار شد و به این ترتیب پرونده مناظرههای این دوره بسته و راهی حافظه تاریخ این سرزمین شد. پرسش این است که این سه برنامه، برای مخاطبان چه پیامی داشت و چه چیزی برای مردم عیان شد؟ […]
به گزارش پایگاه خبری تجهیز نیوز، سومین و آخرین مناظره انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری عصر شنبه ۲۲ خردادماه برگزار شد و به این ترتیب پرونده مناظرههای این دوره بسته و راهی حافظه تاریخ این سرزمین شد. پرسش این است که این سه برنامه، برای مخاطبان چه پیامی داشت و چه چیزی برای مردم عیان شد؟
مهمترین ایراد این مناظرهها از منظر اخلاقی قابل بررسی است؛ آنجا که بسیاری از تهمتها زده شد، ۴۰ سال تاریخ معاصر سیاه جلوه داده شد، همه چیز آنچنان زشت و غیرقابل دفاع نمایان شد که گویی در این سالهای بسیار هیچ رویداد مثبتی در این سرزمین رخ نداد و هیچ مدیری پاکدست و غیرخیانتکار نبود.
شیوه رفتاری و گفتاری برخی از این نامزدها بهگونهای خارج از چارچوبهای اخلاقی و هنجارهای فرهنگی جامعه بود که هر بینندهای را مبهوت میکرد.
شاید بتوان ناجوانمردانهترین وجه این مناظرهها را حمله به دولت مستقری دانست که همین چهار سال پیش اعتبار رای میلیونها ایرانی را همراه داشت و درست وسط معرکه «ترامپ و کرونا»، شدیدترین فشارها را تاب آورد.
شدت و حجم وعدههای بعضا عجیب و غریب برخی نامزدها، وجه دیگر این مناظرهها بود؛ اگر ناظری خارجی بدون اطلاع از وضعیت ایران به وعدهها و شعارهای نامزدها گوش میداد، احتمالا تصور میکرد سالهاست نه تحریمی در این کشور رخ داده، نه کرونایی آمده، نه بحران زیست محیطی خاصی وجود دارد و نه حتی اندکی دوراندیشی در حراج قولها و وعدهها در نظر است؛ گویی وضعیت بانکها و خزانه کشور تا دهها سال آینده مملو از ارز و طلاست و تنها کافی است یکی از این هفت نفر کمر همت ببندد و این سرمایه عظیم را به سوی سیل بیکاران و فقرای کشور روانه سازد.
در کنار این موارد اما، مناظرههای نامزدهای ریاست جمهوری وجوه مثبتی هم داشت که از نظرها دور نماند؛ نخست آنکه خوشبختانه بسیاری از افراد و جریانهایی که از سال ۹۲ تا کنون با دستاورد مهم دولت یعنی برجام مخالف بودند، تمام قد طرفدار مذاکرات شده و حتی بر اجرای سریعتر توافق برجام تاکید کردند
یک جنبه بسیار مهم دیگر مناظرهها، شناخت نسبی مردم از تواناییهای فکری و داشتههای نظری نامزدها بود؛ آنجا که نامزدی در برنامه و ایده کم میآورد تلاش میکرد به مباحث حاشیهای بپردازد و گاه مجبور شود همه تقصیرات تاریخی کشور را به گردن دولت روحانی بیندازد.
در مجموع اگر از وجه اخلاقی و رفتاری مناظرههای سهگانه بگذریم، به نظر میرسد مهمترین مساله، حرفهای کلی و بیبرنامگی برخی نامزدها بود که سعی داشتند آن را با وعدههای «فضایی» جبران کنند.
دیدگاهتان را بنویسید