پس از انتخابات سال ۹۸، ماهیت انتخابات تا حد زیادی زیر سؤال رفت

به گزارش پایگاه خبری تجهیز نیوز، پروانه سلحشوری فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره رخدادهای و تحولات پیش‌رو گفت:

سال ۹۹ اتفاقات خاص و قابل توجهی نداشتیم اما ثمره‌ انتخابات ۹۸ را که کم‌رونق‌ترین انتخابات در سال‌های اخیر یا حتی در جمهوری اسلامی بود را مشاهده کردیم.

به دلیل اتفاقاتی که در بحث معیشت مردم رقم خورد و به تبع آن نابه‌سامانی‌هایی که به‌وجود آمد؛ مردم دچار یأس و دلزدگی شده و از فضای سیاسی کشور فاصله گرفتند. تجلی این دلسردی عمومی در بین مردم را در انتخابات اسفند ۹۸ شاهد بودیم.

این نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در تشریح علل کاهش مشارکت:

از یکسو قلع‌وقمع فله‌ای شورای نگهبان را داشتیم و از سوی دیگر شرایط بد اقتصادی که این دو مساله دست به دست هم دادند تا شاهد حضور گسترده مردم مانند انتخابات گذشته نباشیم.

این نگرانی در خصوص انتخابات سال ۱۴۰۰ هم وجود دارد چراکه معمولاً از چندماه پیش از فرارسیدن موسم انتخابات فضای کشور احساس نزدیک شدن به یک اتفاق بزرگ وجود داشت و جامعه کم کم خود را آماده انتخابات می‌کرد. اما امروز در آستانه انتخابات هنوز به غیر از چند نفری که برای حضور در انتخابات اعلام آمادگی کرده‌اند رفتار دیگری را شاهد نبودیم.

وی با بیان این‌که به نظر می‌رسد مردم چندان رغبتی برای حضور در عرصه انتخابات ندارند، اظهار داشت:

بعد از انتخابات سردی که اسفند ماه ۹۸ برگزار شد و ماهیت انتخابات را هم تا حد زیادی زیرسوال برد، اینطور به نظر می‌رسد که با توجه به تداوم مشکلات معیشتی و سختی‌های زندگی هنوز در مردم اقبالی نسبت به انتخابات ۱۴۰۰ دیده نمی‌شود.

سلحشوری گفت:

متاسفانه فاصله‌ی بسیار عجیبی میان سران و مسئولین با مردم وجود دارد و به نظر می‌رسد که درکی از شرایط سخت زندگی مردم ندارند. همواره گفته می‌شود که مردم از نظر عیشتی مشکل دارند و این را ماهم می‌دانیم. اما مشخص است که این نوع گفتار از سر درک نیست و کسانی که این حرف را می‌زنند، نمی‌خواهند درمانی را به وجود بیاورند.

اگر بخواهیم از یک نگاه پاتالوژیک و آسیب‌شناسانه درمان بیماری‌هایی که کشور ما به آن دچار شده است را بررسی کنیم، مشاهده می‌کنیم به‌راحتی در دست همان کسانی است که به وجود این بیماری و درد اشاره کرده و وجود آن را تایید می‌کنند.

امروز کشور گرفتار تحریم، ناکارآمدی و دخالت قوا در کار یکدیگر است، مشاهده می‌کنید مجلس به راحتی دستور اجرایی صادر می‌کند، در صورتی که مجلس نباید کار اجرایی انجام دهد بلکه باید کار تقنینی را دنبال کند یا این که رئیس قوه قضائیه به بازدید می‌رود و کار‌هایی را انجام می‌دهد که به نظر می‌رسد اساساً  دخالت کردن در کار قوای دیگر است و یا نهاد‌هایی که عموماً کارکرد سیاسی ندارند به مسائل سیاسی ورود می‌کنند، توجه داشته باشید همین امر باعث شده یک آش شله قلمکاری درست شود که  با شوری‌اش وضعیت مردم را به اینجای برسد که در حال حاضر رسیده است.

تا جایی که در بین مردم هستیم و مشاهده می‌شود، دیگر برای مردم فرقی نمی‌کند چه کسی رئیس‌جمهور شود. من در گذشته گفته بودم که رئیس‌جمهور کتک‌خور نظام است. لذا معتقدم اکر رئیس جمهوری بگوید «می‌خواستم و نشد»، «یک تدارکاتچی بیشتر نیستم»، «برادران قاچاقچی کشور را اداره می‌کنند» و در کل قرار باشد همان حرف‌هایی که رئیس‌جمهور‌های قبل مطرح کردند را بازگو کند، دیگر مردم ضرورتی نمی‌بینند که بخواهند به کسی که قدرتی ندارد رأی دهند.

در نتیجه اگر کاره‌ای نیستند، چرا مردم باید پای صندوق بروند و رأی دهند؟ یعنی برای برای مردم این سوال به وجود می‌آید که وقتی قرار است به کسی رأی دهند که کاره‌ای نباشد چرا باید پای صندوق رأی حاضر شوند.

وقتی این اندازه کارشکنی برای منتخبان مردم ایجاد می‌شود، نتیجه‌اش این می‌شود که مردم با خود فکر کنند که بگذارید خودشان هرکسی را که می‌خواهند به پای صندوق‌های رأی بیاورند، آن موقع دیگر بهانه‌ای نیست که بگویند انتخاب درست نبوده، یا نظراتش با سیاست‌های کلی همخوانی ندارد.

نزاع‌های درون گروهی بین گروه‌های نظام یعنی اصلاح‌طلبان و اصولگرایانی که پایگاه رأی مشخصی داشتند، نتوانسته‌اند به آن صورت رأی اکثریت را داشته باشند و در حال حاضر هیچکدام از این دو جریان سیاسی رای اکثریت را ندارد.

در این مساله شرایط برای اصلاح‌طلبان متفاوت است، به‌نظر می‌رسد آن‌ها میزان زیادی از پایگاه رأی خود یعنی آن گروه رأی خاکستری که همیشه در انتخابات‌ها به سبد آن‌ها ریخته می‌شد را از دست داده‌اند و آن‌ها این بار به اصلاح‌طلبان رأی نخواهند داد.

منبع: ایلنا