مقابله با سرطان با مصرف چای سبز

چای سبز گونه‌ای چای است که از برگ‌ها وجوانه‌های کاملیا سیننسیس که فرایند پژمردگی و اوکسیدان شدن چای معمولی را نگذارنده به دست می‌آید. چای سبز اصالتاً محصول چین است، اما تولید و توزیع آن به سایر کشور‌های شرق آسیا نیز سرایت کرده‌است.

انواع مختلفی از چای سبز وجود دارد که با توجه به تنوع استفاده، شرایط رشد، روش‌های باغبانی، فرآوری تولید و زمان برداشت، تفاوت‌های چشمگیری دارند. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد اثرات احتمالی مصرف چای سبز به طور مرتب انجام شده است، اما شواهد کمی مبنی بر تاثیر نوشیدن چای سبز بر سلامتی وجود داشته باشد. البته باید اضافه کرد در برخی افراد که مشکل فشار دارند، فشار خون را پاییین می‌آورد.

چای سبز یکی از سالم‌ترین نوشیدنی‌های جهان محسوب می‌شود و حاوی یکی از بالاترین میزان آنتی اکسیدان‌های هر چای است. مواد شیمیایی طبیعی به نام پلی فنول در چای همان چیزی است که تصور می‌شود اثرات ضد التهابی و ضد سرطان زا آن را فراهم می‌کند.

چای سبز از برگ‌های بدون اکسایش تهیه می‌شود و یکی از انواع چای کمتر فرآوری شده است؛ بنابراین حاوی بیشترین آنتی اکسیدان‌ها و پلی فنول‌های مفید است.

رنگ چای سبز

برخلاف چای سیاه، چای سبز فرایند اکسیداسیون (تخمیر) را طی نمی‌کند. عمل حرارت دادن و خشک کردن برگ چای قبل از تخمیر، باعث حفظ کلوروفیل داخل برگ می‌شود. کلوروفیل ماده‌ای است که باعث سبز شدن رنگ برگ گیاه می‌شود. از این رو چای سبز با کیفیت نباید برگ‌های قهوه‌ای داشته باشد؛ بنابراین زمانی که چای سبز با کیفیت را دم می‌کنید، رنگ چای در فنجان باید طیفی از رنگ سبز باشد (روشن یا تیره بودن رنگ چای دم کرده بستگی به زمان ماندنش داخل آب جوش دارد). رنگ طلایی یا قهوه‌ای چای سبز بعد از دم شدن نشانه کیفیت پایین برگ خشک شده این گیاه است. بعد از دم کشیدن در آب داغ، برگ چای به رنگ سبز در می‌آید. رنگ قهوه‌ای نشان دهنده این است که گیاه خوب فراوری نشده است.

مقابله با سرطان با چای سبز

موسسه پلی تکنیک رنسلیر (RPI) آمریکا، پژوهش جدیدی را نشان می‌دهد که یک آنتی‌اکسیدان موجود در چای سبز می‌تواند سطح یک پروتئین طبیعی ضد سرطان موسوم به “p۵۳” را افزایش دهد. همچنین پروتئین p۵۳ به خاطر توانایی آن در ترمیم آسیب DNA یا تخریب سلول‌های سرطانی، به عنوان “نگهبان ژنوم” شناخته می‌شود.

این پژوهش که تعامل مستقیم میان p۵۳ و ترکیب موسوم به “اپی‌گالوستاچین گالت” (EGCG) بررسی می‌کند، به هدف جدیدی برای کشف داروی سرطان اشاره دارد.

چونیو وانگ، از پژوهشگران این پروژه گفت: هم p۵۳ و هم اپی‌گالوستاچین گالت، بسیار جالب هستند. جهش در p۵۳، در بیش از ۵۰ درصد سرطان‌های انسانی یافت می‌شود؛ در حالی که اپی‌گالوستاچین گالت، آنتی‌اکسیدان مهمی در چای سبز است که یک نوشیدنی محبوب در سراسر جهان به شمار می‌رود.

وی افزود: ما اکنون متوجه شده‌ایم که یک تعامل مستقیم و ناشناخته بین این دو مورد وجود دارد که راه جدیدی را برای ابداع دارو‌های ضد سرطان نشان می‌دهد. پژوهش ما کمک می‌کند تا توضیح دهیم که اپی‌گالوستاچین گالت چگونه می‌تواند به تقویت فعالیت ضد سرطانی p۵۳ بپردازد و راه را برای تولید دارو‌هایی که ترکیباتی مانند اپی‌گالوستاچین گالت را در بر دارند، باز کند.

p۵۳، چندین عملکرد شناخته شده ضد سرطان دارد که از میان آن‌ها می‌توان به توقف رشد سلول برای امکان ترمیم DNA، فعال‌سازی ترمیم و آغاز مرگ سلول در صورت عدم ترمیم آسیب DNA اشاره کرد. یکی از پایانه‌های این پروتئین موسوم به “N-terminal”، شکلی انعطاف‌پذیر دارد و با توجه به تعامل آن با مولکول‌ها می‌تواند به طور بالقوه عملکرد‌های گوناگونی داشته باشد.

اپی‌گالوستاچین گالت، یک آنتی‌اکسیدان طبیعی است که کمک می‌کند تا آسیب‌های ناشی از سوخت و ساز اکسیژن برطرف شوند. این آنتی‌اکسیدان به وفور در چای سبز یافت می‌شود و همچنین به عنوان یک مکمل گیاهی به کار می‌رود.

وانگ و گروهش دریافتند: تعامل میان p۵۳ و اپی‌گالوستاچین گالت، جلوی تخریب پروتئین را می‌گیرد. p۵۳ معمولا پس از تولید در بدن، به سرعت تخریب می‌شود و در این زمان، N-terminal با پروتئین موسوم به “MDM۲” تعامل می‌یابد. این چرخه منظم تولید و تخریب، سطح p۵۳ را در یک حالت ثابت نگه می‌دارد.