سقطهای ناشی از سیستم ایمنی چه زمانی اتفاق می افتد
به گزارش تجهیز نیوز ، نقش اختلالات سیستم ایمنی در بروز سقط مکرر و شکست مکرر درمان ناباروری عوامل مربوط به سیستم ایمنی از جمله عوامل اثرگذار در وقوع بارداری و حفظ آن است. سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی نقش محافظ در برابر عوامل مهاجم را بازی میکند، اما در مواردی ممکن است از […]
به گزارش تجهیز نیوز ، نقش اختلالات سیستم ایمنی در بروز سقط مکرر و شکست مکرر درمان ناباروری عوامل مربوط به سیستم ایمنی از جمله عوامل اثرگذار در وقوع بارداری و حفظ آن است. سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی نقش محافظ در برابر عوامل مهاجم را بازی میکند، اما در مواردی ممکن است از تعادل خارج شود و جنین را به عنوان جسم خارجی شناسایی کند و به آن حمله کند. در چنین مواردی اختلالات سیستم ایمنی میتواند مانع لانهگزینی جنین و یا عامل سقط باشد.
نیمی از جنین متعلق به پدر است و برای بدن مادر غریبه محسوب میشود و سیستم ایمنی بدن مادر به آن واکنش نشان میدهد. در یک بارداری موفق، سیستم ایمنی بدن مادر خود را با جنین تطبیق میدهد و آن را میپذیرد، اما اگر سیستم ایمنی بدن مادر به هر دلیلی تعادل خود را از دست دهد، ممکن است دچار اختلال شود و نتواند خود را با جنین تطبیق دهد و در نتیجه، آن را پس بزند. این پس زدن ممکن است از همان ابتدا رخ دهد و مانع لانهگزینی جنین شود یا پس از وقوع بارداری رخ دهد و به سقط جنین منجر شود.
سقطهای مربوط به سیستم ایمنی معمولاً در سه ماهه نخست بارداری اتفاق میافتد. البته بعضی از اختلالات سیستم ایمنی ممکن است به بروز سقط در سه ماهه دوم یا زایمان زودرس منجر شود، اما معمولاً سقط جنین ناشی از عوامل ایمونولوژیک در سه ماهه نخست بارداری رخ میدهد.
مشاوره ایمونولوژی در موارد سقط مکرر یا شکست مکرر لانهگزینی در درمان ناباروری ضروری است. اگر سن خانم زیر ۳۵ سال باشد، پس از سه بار سقط یا شکست لانهگزینی و اگر بیش از ۳۵ سال باشد، پس از دو بار سقط یا شکست لانهگزینی جنین، مشاوره ایمونولوژی ضروری است.
هنگامی که جنین تشکیل میشود باید موادی را برای کمک به لانهگزینی تولید کند. وقتی جنین این مواد را تولید میکند مادر نیز در پاسخ موادی را تولید میکند تا لانهگزینی اتفاق بیافتد. در واقع انگار باید همان ابتدا نوعی مکالمه بین جنین و مادر شکل بگیرد تا لانهگزینی و بارداری رخ دهد. در اغلب موارد شکست لانهگزینی ناشی از این است که یا جنین آن مواد را تولید نمیکند یا مادر پاسخ نمیدهد. ممکن است ما بلاستوسیست پا جنین با گرید A داشته باشیم که ظاهر و رشد بسیار خوبی دارد، اما لزوماً نمیتواند آن مواد لازم برای لانهگزینی را تولید کند.
اختلال سیستم ایمنی یا خود ایمنی لزوماً به معنی ضعف سیستم ایمنی یا بیماری نیست. سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی نسبت به عوامل بیگانه و خارجی واکنش نشان میدهد، اما گاه ممکن است اشتباه کند و علیه قسمتهایی از بدن، فعالیت کند و در چنین مواردی ما با یک اختلال سیستم ایمنی مواجه ایم. تأکید بر این نکته ضروری است که خود ایمنی همیشه به معنی بیماری نیست، مگر وقتی که در عملکرد یک عضو اختلال ایجاد کند، مانند بیماریهای روماتیسمی. در واقع در بسیاری از موارد اختلال سیستم ایمنی بر اساس شرح حال و آزمایشات کشف میشود، بی آنکه فرد هیچ علامتی داشته باشد و چه بسا اگر قصد بارداری نداشته باشد، هرگز متوجه آن نشود.
در برخی موارد اختلالات ایمنی با اختلالات انعقادی یعنی لخته شدن خون همراه است. در خون پروتئینهایی وجود دارد که ایجاد لخته میکنند و همزمان پروتئینهایی وجود دارد که لخته را حل میکنند و مانع تشکیل آن میشوند. این دو دسته از پروتئینها در یک هارمونی و تعادل، دائماً در حال فعالیتاند، اما گاه به دلایلی همچون تغییرات هورمونی در بارداری ممکن است از تعادل خارج شوند. این از دست رفتن تعادل در خانمهایی که مستعد اختلالات انعقادی هستند، باعث بروز لخته میشود. اگر این لختهها همان ابتدا ایجاد شود، مانع لانهگزینی جنین میشود و اگر دیرتر، در جفت تشکیل شود، مانع خونرسانی به جنین و در نتیجه باعث سقط جنین میشود.
همانطور که گفته شد، در خانمهای زیر ۳۵ سال پس از سه بار سقط یا شکست لانهگزینی و در خانمهای بالای ۳۵ سال پس از دو بار سقط یا شکست لانهگزینی، مشاوره ایمونولوژی انجام میشود. این مشاوره و بررسی نیز باید دستکم یک ماه و نیم پیش از اقدام به بارداری یا انتقال جنین انجام شود تا ما بتوانیم بررسیهای لازم را انجام دهیم و بر اساس نتایج، سیستم ایمنی بدن مادر را برای بارداری تنظیم و آماده کنیم. اساس مشاوره بر دریافت یک شرح حال دقیق و کامل از خانم است. بر اساس این شرح حال ما به سرنخهایی دست مییابیم تا بتوانیم آزمایشات لازم را درخواست کنیم. این مرحله بسیار مهم است، زیرا آزمایشات ایمونولوژی طیف گستردهای را شامل میشود و ما بر اساس یک شرح حال دقیق و درست، میتوانیم فقط آزمایشات لازم و مرتبط را درخواست کنیم. همچنین، داشتن یک شرح حال درست در انتخاب رویکرد درمانی و داروها هم بسیار تعیینکننده است و به ما کمک میکند تا بتوانیم عوارض دارویی را کنترل کنیم. بنابراین، مهم است که بیمار با دقت و تمرکز به پرسشهای ما پاسخ دهد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید