ماسوله از دیدگاه سفرنامه نویسان – قسمت سوم

ماسوله از دیدگاه رابینو :
بر طبق عقیده ی ساکنین ماسوله این ناحیه خورتاب خانی، بیشه البقر و ماسالار خوانده میشد. عده ای عقیده دارند که در قرن سوم هجری هنگامی که آقا سید جلال الدین اشرف از طارم فرار کرد. عون بن محمد بن علی که از همراهان او بود، مجروح شد و به ماسوله آمد و پیش از مرگ خود به چوپانی گفت تا او را در همانجایی که دیده است، به خاک بسپارد. رفته رفته چوپان ها در حوالی قبر او خانه های خود را بنا نمودند. در تاریخ خطی سالک معلم نقل شده است که هنگام شکست سالوک معلم در پائین قلعه ی شمیران، دو نفر از مریدانش به نام های عین علی و زین علی که دو برادر بودند به ماسوله آمدند و مردم را دعوت به اسلام نمودند.مردم به دور این مبلغ گرویدند و قبر این دو نفر بعدها زیارتگاه اهالی گردید. روایت دیگری مبنی بر آن است که در دوران خلافت مختار، زمانی که اوقاتلین حضرت امام حسین را تعقیب میکرد، عده ای از ساکنین موصل و کرکوکبه کوه های غربی گیلان گریختند، و انها که از موصل بودند بنای پیریزی ماسوله را نهادند و آنها که از کرکوک بودند، گرگانرود را بنیاد کردند …..

رابینو، یاسنت لویی، ( ۱۳۵۷)، ولایات دارالمرز گیلان، ترجمه ی جعفر خمامی زاده، انتشارات بنیاد فرهنگ گیلان

نیوشا دقیقی ماسوله

پژوهشگر تاریخ ایران و کارشناس ارشد ایران شناسی