طرحهای کارمندی یا تلهتئاتر؛ کدام نجاتبخش است؟
هادی مرزبان معتقد است، بعضی طرحهایی که در دوران کرونا برای تئاتر ارائه شده بیشتر کارمندی است و در حال حاضر بهترین راه برای کمک به تئاتر همکاری با تلویزیون برای تولید تله تئاتر است تا از این طریق این رسانه به «دانشگاه»ی که قرار بود باشد، هم نزدیک شود. به گزارش ایسنا، اخیرا اداره […]
هادی مرزبان معتقد است، بعضی طرحهایی که در دوران کرونا برای تئاتر ارائه شده بیشتر کارمندی است و در حال حاضر بهترین راه برای کمک به تئاتر همکاری با تلویزیون برای تولید تله تئاتر است تا از این طریق این رسانه به «دانشگاه»ی که قرار بود باشد، هم نزدیک شود.
به گزارش ایسنا، اخیرا اداره کل هنرهای نمایشی در اطلاعیهای اعلام کرده، از آثاری که فرایند تولید آنها در بهمن و اسفند ۹۸ و فروردین، مهر و آبان ۹۹ انجام شده بود، اما به اجرا نرسیدند و حالا امکان باز تولید آنها در یک بازه زمانی حداکثر ۱۵ روزه برای یک اجرا وضبط تصویری و پخش در فضای مجازی امکانپذیر است تا سقف ۳۰ میلیون تومان حمایت میکند.
پیرامون این طرح نظرها و سوالهای مختلفی مطرح است از جمله درباره بستر پخش این آثار، تامین امنیت برای کپی نشدن آنها و نیز نحوه حمایت.
هادی مرزبان که اگر کرونایی در کار نبود احتمالا تا به حال نمایش «دکتر نون» خود را روی صحنه برده بود، در این باره به ایسنا گفت: با توجه به اینکه کرونا فعلاً ادامه دارد و نمیتوانیم خوشبین باشیم که مثلا یک ماه دیگر تمام میشود براین باورم که به جد باید کاری انجام داد ولی من از جمله کسانی هستم که تاکید دارم کار تئاتر را در این مقطع به صورت تلهتئاتر پیش ببریم، چون اجرا در فضای مجازی آن هم با حمایت ۳۰ میلیونی برای هر گروهی امکان پذیر نیست.
وی افزود: البته من با اصل موضوع موافق هستم ولی از نظر مالی باید شرایط بهتری تامین بشود و الان به نظر میرسد این طرح بیشتر برای گروههایی مناسب باشد که در این دوران، هم بتوانند یک منبع مالی پیدا کنند و هم به لحاظ اجرا شرایط پیچیدهای نداشته باشند.
این کارگردان ادامه داد: همچنین زمانی ارائه تئاتر در فضای مجازی خیلی خوب بود که ابتدا نمایش روی صحنه اجرا میشد، تماشاچی خود را میداشت و بعد وارد چنین پروسهای میشدیم که علاوه بر مسائل اقتصادی یک ماندگاری هم برای اثر داشت. گرچه در این مدت سراغ برخی کارهای من آمدهاند تا برای پخش در فضای مجازی و شاید همان ماندگاری بخرند، ولی راهش این نیست که فکر کنند حالا که سالنهای تئاتر تعطیل شده و مرغ هم به فلان قدر رسیده، کارهای ما را با هر قیمتی میتوانند بخرند. البته آنچه گفتم برای آثار اجرا شده بود، ولی اگر قرار باشد نمایش جدیدی را اجرا و آن را در فضای مجازی ارائه کنیم شرایط سختتر است چون بعدا حتی نمیتوان آن را دوباره روی صحنه برد.
مرزبان که سابقه تولید تله تئاترهای زیادی را در تلوزیون دارد، گفت: اگر دوستان دل میسوزانند تا بعداها در تاریخ ننویسند که قبل از کرونا هنری به نام تئاتر وجود داشت، بهترین راهش این است که تلویزیون پا جلو بگذارد و شرایط همکاری با اداره کل هنرهای نمایشی فراهم شود تا از این طریق حمایت مالی بهتری رخ دهد. در حال حاضر با پول یکی از این سریالهای تلویزیون ۱۵ تا ۲۰ تله تئاتر میتوان ساخت، ولی به این شرط که باور داشته باشند تئاتر در این مملکت کارساز است. یادمان باشد قرار بود تلویزیون دانشگاه باشد و باید پرسید تلویزیون در رشتههای هنری چه دانشگاهی بوده؟
او در پایان بیان کرد: بنابراین فکر میکنم چنین طرحی برای تئاتر در فضای مجازی، نوعی بازی و مصداق «دلبر جانان من بُرده دل و جان من» است. البته منظورم این نیست که دوستان نمیخواهند کاری انجام دهند، اتفاقا معتقدم در مرکز هنرهای نمایشی بسیار به این در و آن در میزنند تا کاری کنند، ولی معتقدم راهش این نیست. آن کسانی که چنین طرحهایی میدهند به نظرم ماجرا را کمی کارمندی میبینند چون تئاتر اینگونه نیست که فلهای برایش حساب و کتاب کنند و برهمین اساس تصور می کنم باید به سمت تله تئاتر برویم که امیدوارم این اتفاق بیفتد، چون هم بیننده بیشتری خواهد داشت و هم برای ساخت آن حمایت مالی بیشتری میتوان جذب کرد.
انتهای پیام
دیدگاهتان را بنویسید