فرهنگ و تاریخ ایران زمین – تهران

نخستین اشاره به نام تهران در نوشته های تاریخی در حدود سال ۴۵۰ توسط خطیب بغدادی و در پی ثبت مرگ حافظ تهرانی در تاریخ بغداد انجام شده است. پس از آن نیز نام تهران به خاطر انار خوبش در فارسنامه ی ابن بلخی آمده است.
روستایی که پیش درآمد شهر تهران بوده است، پیش از اسلام نیز وجود داشت و پس از اسلام نام معرب گردیده است و از تهران به طهران تبدیل شد. با این وجود، جغرافی دانان معروف آن روزگار نیز به املای تهران اشاره کرده اند. همزمان با جنبش مشروطه که تغییرات زیادی در ادبیات و نگارش زبان فارسی به وجود آمد، به مرور زمان املای (تهران) رواج یافت و پس از تاسیس فرهنگستان ایران و تاکید آن بر املای( تهران)، املای دیگر(طهران) کاملا منسوخ شد.
پیشینه ی زندگی در تهران به دوران نوسنگی برمیگردد و کاوشهای باستان شناسی صورت گرفته در تهران، منجر به کشف اسکلت های ۷۰۰۰ ساله ی انسان و ابزارهای سنگی شد. در اوایل قرن هفتم، با ویرانی شهر ری و مهاجرت مردم آن به تهران، دانش، تجارت، ساخت و ساز و شهروندی مردم ری به تهران انتقال یافت و باعث پیشرفت آن شد.
در دوران صفوی، بسیار بر اهمیت آن اضافه شد، اما سرچشمه ی شکوفایی و پیشرفت این شهر به پایتختی آن بر میگردد. آقا محمد خان قاجار، بنیان گذار دودمان قاجار که پس از بارها تلاش برای تصرف تهران، بلاخره موفق به انجام این کار شده بود. در نوروز سال ۱۱۶۵، پس از سال ها جنگ با خاندان زند و مدعیان پادشاهی، تهران را پایتخت خواند.
تهران، کانون اقتصادی ایران است و اولین منطقه ی صنعتی این کشور محسوب می شود، اما فعالیت های اقتصادی بین المللی نقش چندانی در شمار شغل های آن ندارد.همچنین
تهران بزرگترین شهر فارسی زبان جهان است.

نیوشا دقیقی ماسوله