به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، انفجارهای رادیویی سریع در کیهان یکی از حوادث مرموز جهان هستی هستند. اکنون ستاره شناسان اولین انفجار شناخته شده را در کهکشان راه شیری کشف کرده‌اند. این انفجار از مگنتار “SGR ۱۹۳۵ + ۲۱۵۴” در فاصله ۳۲ هزار و ۶۱۶ سال نوری سرچشمه گرفته است.

مگنتار(Magnetar) یک ستاره نوترونی احاطه شده با میادین مغناطیسی شدید است. به عبارت دیگر، مگنتار یا ستاره مغناطیسی(مغنااختر) نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد.

مگنتار “SGR ۱۹۳۵ + ۲۱۵۴” شاید به نظر دور برسد، اما بسیار نزدیک‌تر از مگنتار بعدی است که در یک کهکشان دیگر واقع شده است و حدود ۴۹۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

این انفجار در اواخر ماه آوریل از طریق ترکیبی از مشاهدات ماهواره‌ای و مشاهدات رادیویی روی زمین از جمله رصدخانه مداری “نیل گهرلز سوئیفت”(Neil Gehrels Swift) متعلق به ناسا، تلسکوپ رادیویی “CHIME” در کانادا و تلسکوپ “STARE۲” مستقر در ایالات متحده کشف شد.

این کشف می‌تواند ماهیت این انفجارها را عیان کند. نزدیکی این انفجار به زمین باعث شده است که وقوع انفجارها در طول موج‌های دیگر مانند پرتوهای ایکس که در انفجارهای دورتر عملی نیست، ممکن شود. ممکن است علت وقوع این انفجار تعیین شود که آیا محصول خود میدان‌های مغناطیسی یا چیزی در داخل ستاره نوترونی است.

البته نباید انتظار داشت که کشف این انفجار منجر به حل تمام معماها حول انفجارهای سریع رادیویی شود. هنوز مشخص نیست که چرا برخی از انفجارها انرژی بیشتری نسبت به سایرین دارند، چرا که مثلا این انفجار تازه کشف شده حدود ۱۰۰۰ برابر ضعیف‌تر از حد معمول بود و برخی انفجارهای دیگر نیز در الگوهایی فوران می‌کنند که با آنچه از یک مگنتار انتظار می‌رود، مطابقت ندارند. با این وجود، این رویداد محلی که در کهکشان راه شیری کشف شده، می‌تواند به بسیاری از سؤالات در مورد این انفجار و آنچه آنها درباره جهان می‌گویند، مانند توزیع ماده، پاسخ دهد.

در نجوم رادیویی، یک انفجار رادیویی سریع(fast radio burst) یا “FRB” یک پالس رادیویی زودگذر با طول کسری از یک میلی ثانیه تا چند میلی ثانیه است که ناشی از برخی فرآیندهای نجومی با انرژی بالا است که هنوز درک نشده‌اند. در حالی که منبع آنها بسیار پرانرژی است، قدرت سیگنالی که از آنها به زمین می‌رسد هزار برابر کمتر از ارسال سیگنال یک تلفن همراه در ماه به زمین است.

اولین FRB توسط “دانکان لوریمر” و شاگردش “دیوید نارکویچ” در سال ۲۰۰۷ هنگام بررسی داده‌های آرشیوی پولسارها کشف شد و به همین دلیل معمولاً از آن به عنوان “انفجار لوریمر”(Lorimer Burst) یاد می‌شود. از آن زمان تاکنون بسیاری از انفجارهای رادیویی سریع از جمله چندین مورد که تکرار به روش‌های به ظاهر نامنظم تکرار می‌شوند، به ثبت رسیده‌اند.

انتهای پیام