هویت شهری و فرآیند شهروند سازی

هویت در شهر به واسطۀ ایجاد و تداعی خاطرات عمومی در شهروندان، تعلق خاطر و وابستگی را نزد آنان فراهم کرده و شهرنشینان را به سوی «شهروند شدن» که گستره‌ای فعال‌تر از ساکن صرف دارد، هدایت می‌کند. پس هر چند که هویت شهر خود معلول فرهنگ شهروندان آن است، ولی در فراگردی مستمر، فرایند شهروندسازی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث تدوین معیارهای مرتبط با مشارکت و قضاوت نزد ناظران و ساکنان خواهد شد.

از نظر کریستوفر الکساندر( استاد دانشگاه معماری در آمریکا) هویت در محیط هنگامی تجلی می‌کند که ارتباط منطقی و احساس تعلق خاطر بین فرد و محیط زندگی‌اش به وجود آید و این ارتباط بر اساس شناخت عمیق و تشخیص محیط باشد و توان درک تمایز آن محیط نسبت به محیط‌های دیگر را نیز داشته باشد. به باور هارولد پروشانسکی (نظریه پرداز) هویت مکانی به معنای وابســتگی (تعلق) عاطفی قوی فرد به یک مکان با سکونتگاه ویژه است. این وابستگی بر اساس درک و شــناخت فرد از محیط فیزیکی بوده و شامل خاطرات، عواطف، دیدگاه‌ها، ارزش‌ها و ایده‌آل‌های انسان در محیط‌های متنوع فیزیکی است.

هویت شهری انعکاسی از سنن مردم محلی، فرهنگ و آرمان آنها و نشان‌دهندۀ نیازها، موفقیت‌ها، شکست‌ها و آیندۀ آن مردم و درکی از شهر است که به واسطۀ حس ایجاد می‌شود.