محرومیت در روستای پلم بخش سوسن شهرستان ایذه

پَلُم، محرومترین روستا بخش سوسن ایذه
سهم مردم منطقه پَلُم‌ در شهرستان ایذه از امکانات اولیه برای زندگی تقریبا هیچ است، مردمی که اوج آرزویشان احداث یک جاده خاکی برای عبور و مرور است.

منطقه پَلُم دره بهنا در نقطه سخت گذر در دهستان سوسن شرقی بخش سوسن در شهرستان ایذه واقع شده است، اگر می‌خواهید اوج محرومیت را مشاهده کنید، حتما سری به این منطقه بزنید، منطقه پلم از چند پارچه آبادی تشکیل شده است که مجموعا بیش از ۸۰ خانوار در آنها زندگی می‌کنند.

برای سفر به پلم باید یک مسیر سه ساعته را با اتومبیل طی کنید و بعد از عبور از مرکز بخش سوسن، روستاهای جنگه، چال آبزا، شله‌دون و پس از گذر از جاده پر از چاله و چوله و رسیدن به روستای درازنو ، سفر شما با وسیله نقلیه به پایان می‌رسد.

سال گذشته از روستای درازنو به سمت منطقه پلم حدود سه کیلومتر را برای احداث جاده مسیرتراشی کرده‌اند و به گفته اهالی قبل از اینکه مقداری از راه دچار آب بردگی شود اتومبیل‌های کمک‌دار می‌توانستند این مسیر را طی کنند اما اکنون این امکان نیز وجود ندارد.

برای رسیدن به مقصد باید از کوه‌هایی سر به فلک کشیده عبور کنید، حدود چهار ساعت کوهنوردی نیاز است تا شما اولین خانه‌های پلم را مشاهده کنید، البته اگر بتوان به سرپناههای محقر زیر درخت‌های بلوط نام خانه داد.

وقتی پای درد دل مردم محروم این منطقه می‌نشینید، از قناعت در گفتارشان شگفت زده می شوید، یکی از اهالی این منطقه گفت: ما چیزی جز آب و جاده نمی‌خواهیم، آب را برای رفع تشنگی کودکان و جاده را برای رفت و آمد آسان تر می‌خواهیم.

یکی دیگرازاهالی می گوید وقتی جاده نباشد، یک مریض بدحال را چگونه باید به مراکز درمانی برسانیم؟ از زمانی که به یاد دارم چندین نفر از اهالی منطقه به دلیل بیماری و نرسیدن به بیمارستان جان خود را از دست داده‌اند.

وی با اشاره به خطر از دست رفتن جان زنان باردار این منطقه به هنگام زایمان تأکید می‌کند: یک عقرب گزیدگی ساده در پلم به راحتی می‌تواند موجب مرگ شود، وقتی کسی دچار بیماری می‌شود باید او را روی چهار چوب ( وسیله‌ای دست‌ساز شبیه برانکارد) بگذاریم و از دل کوه‌ها به سمت جاده حرکت کنیم، تصور کنید مسیری که طی کردنش به صورت عادی بیش از چهار ساعت زمان می‌برد، با حمل بیمار چقدر طول می‌کشد؟ معلوم هم نیست آیا این مریض فرصت رسیدن به بیمارستان را پیدا کند یا نه .

آب شرب، گوهر نایاب در پلم

فرد دیگری روستا پلم عنوان کرد با که با زبان شیرین بختیاری صحبت می‌کند در ادامه می‌گوید: ما آب نداریم، زنان و دختران ما باید ساعت پنج بعدازظهر سر منبع آبی بروند که فاصله آن تا برخی خانه‌ها بیشتر از یک ساعت است، آنها مَشک‌های آب خود را در نوبت می گذارند و تا تاریکی شب منتظر آب می مانند ، آب کم‌فشاری که بیش از ۲۰ دقیقه طول می‌کشد تا یک مشک‌را پر کند، برای همین ، پر کردن مشک‌ها و بازگشت به خانه برای برخی که دیرتر می آیند یا مصرف آبشان بالاتر است، تا طلوع صبح روز بعد طول می کشد.

و مردان و پسران که روزها از سپیده دم تا پاسی از شب به دنبال گوسفندان خود روانه کوه‌های اطراف می‌شوند و وظیفه تهیه آب بر عهده زنان است، حل مشکل آب شرب ما کمترین و ابتدایی ترین خواسته مردم اینجاست ، تحمل این وضعیت مردان ما را پیر می‌کند.