توسعه شهری هیچ منافاتی با حفظ مواریث فرهنگی ندارد

جاذبه ی گردشگری همواره مورد توجه بخش اقتصادی و رونق شهری بوده است . این جاذبه ها با توجه به پتانسیل محیط شهری تعاریف گوناگونی دارد که سیاست گذاران شهری با آینده نگری به آن می نگرند . ازجمله ی این پتانسیل های گردشگری می توان از میراث فرهنگی ، ابنیه ، طبیعت و … که بخشی از “توریستهای فرهنگی” را به خود دعوت می کند ، نام برد.

شهر دزفول باداشتن جاذبه گردشگری فرهنگی از جمله ی این شهرهاست که میراث معماری آن همواره مورد مطالعه و توجه بوده و این شهر را دربین شهرهای استان متمایز می سازد.

حفظ و مرمت این آثار از نگاه مخاطبان شهری و گردشی ، نشان از تفکر مردمان آن شهر دارد که توسط مدیران متخصص هدایت می شود و رفتارهای سلیقه ای و بدون مطالعه مورد نقد و داوری قرار خواهد گرفت .

ویرایش عملکرد بانیان خیر ( مسئولین شهری ) کاری بس دشوار و پیچیده است که حاصل آن جز ضرر را در پی نخواهد داشت. اضافه کردن پیاده رو ( کنارگذر ) روی پل باستانی دزفول برای “در امان ماندن عابرین پیاده ” کار خداپسندانه ای و متفکرانه ای “بود که” جان انسانها رو ارجح بر میراث فرهنگی ” می دانستند و بر همین اساس تفکر ، مجوز “تخریب بافت فرسوده” صورت گرفت و البته حربه ی جنگ و تخریب موشکی هم به مدد این تفکر آمد و توسعه شهری را بر “دیرنه پرستی ” به اثبات رسانید …

تخریب بافت فرسوده ی محله قلعه ، تخریب بازار قدیم ، تخریب اتاق آقامیر ، تخریب . تخریب . تخریب … از آن جمله هستند .

بر این اعتقادم که ، پاک کردن اشتباهات اجرایی مدیران سابق ، جای قدردانی دارد و باید این عمل را به فال نیک گرفت همچنین نباید اجازه داد که این مطالبه گری فرهنگی برای عده ای از خدمتگذاران ( بانیان خیر ) اسم و رسمی را به همراه بیاورد، چرا که این هزینه های میلیاردی در اثر رفتارهای هیجانی “بانیان خیر” است که باید از کیسه ی مردم هزینه شود.

توسعه شهری هیچ منافاتی با میراث فرهنگی ندارد که مطالعه تجارب دیگر شهرها و کشورهای می تواند چاره ساز باشد ، شاید پذیرفتن تفکر “ویرایش بجای آرایش” یکی از فرضیاتی است که باید در نظم و توسعه ی شهری رعایت شود . حذف و ویرایش عوارض محیطی نامطلوب نظیر تابلوها ، احجام شهری ، آرایش دیوارها و … به نظم شهری و رفتارهای اجتماعی هنجارکمک می کند و باید سرلوحه ی کار مسئولین شهری قرار گیرد .

اضافه کردن برخی ازتابلوها، احجام شهری و دیوارنگاری غیر اصولی بر پیکره این شهر نشان از کج سلیقه گی و بی تخصصی “بانیان خیر” دارد که اوج آن رو می توان در اجرای “زیپ لاین”( ۱)در امتداد رودخانه دزفول دانست ، که گل بود و به سبزه کوی حافظ آراسته شد.

البته هنوز کسی در مورد تصاحب حریم رودخانه ( قصر روناش ) کتهای زیبای کناره های رودخانه دز توسط شهرداری دزفول پاسخ قانع کننده ای نداده که بی شک سازمان آب را باید پاسخگو دانست .

آموخته ام که مسئول کسی است که باید به سوال پاسخ دهد ، اما باید قبول کنیم که مسئولین نباید پاسخگوی کارهایشان باشند ، چون “بانیان خیر” هستند و سوال کردن و نقد ایشان خارج از عرف است.

بقلم  :  دکترسیدنظام الدین امامی فر